Sweet and tender hooligan

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

Φαίνεται έιμαι σε κατάσταση μέθης και γιαυτο έσβησα το σχόλιο μου, είχε ένα καρο αναγραμματισμούς.Το ξωτικο πίνει συνειδητά για να γίει λιώμα, ποτέ όμως παρουσία τρίτων.. Ο μ΄νος που εχει δει το ξωτκό λιώμα είναι ο καθρέφτης κι ο εαυτος του. Θα ήθελε το ξωτικο διακαώς, να δει το αμεθυσι και τον πόνο που το συνοδεύει παντα, ένα υγκεκριμενο πρόσωπο που κι αυτο αρέσκεται να γίνεται "κόκκαλο". Θλιβερες ιστοριες, μικρη μου τοξοβόλε, με πολυ κλαμα μέσα, για να αραιώνει το κρασί και να μεθας ευκολοτερα. Σε φιλώ.( Ο Μπαικας υπαρχει αλλα μόνο ως επιγραφή, γνωστοποιηση για την παλιοτερη εκθεσή του, γαμώτο!Παει το ποστ τώρα, γαμωτο!)

...ειμαι αφωνη

ειμαι σιγουρη δεν σου πηρε ωρα να το γραψεις ολο αυτο
και ακομα πιο σιγουρη πως ηταν μια αστραπιαια σκεψη σου..

σ ευχαριστω που συνεχιζεις να γραφεις weirdaki μου!

Μάλλον η νύχτα ήταν μεθυσμένη για πολλούς... Σύμπτωση να γράψω πριν λίγες ημέρες κάτι για την μοναξιά...Και για το πιοτό, ναι, κάποτε...τώρα δε βοηθάει σε τίποτα, αλλά οι λέξεις, ναι, οι λέξεις μπορούν να πάρουν ακόμη και τον χάρο, αλλά γιατί δεν τις ελευθερώνουμε τόσο συχνά όσο θα θέλαμε; Ούτε καν με μονόλογους. Ίσως, ίσως επειδή το όριο που ρισκάρουμε είναι ο εαυτός μας και είναι διαφορετικό ο χάρος και το εγώ μας. Απο τον πρώτο βγαίνουμε νικητές κάθε μέρα που περνά, απο τον δεύτερο μάλλον ηττημένοι. Το συνειδητοποιούμε απο αυτόν τον κόμπο στο λαιμό, απο την διαπίστωση πως δειλιάσαμε πάλι. Μα πάλι;

Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη, ποιό όμως το νόημα;

Η φώτο είναι καταπληκτική, κοινώς κόλλησα μαζί της, συνοδεία πιάνου και φωνής και ας μην καταλάβαίνω τα λόγια. Ετσι είναι καλύτερα, να μην γνωρίζεις, να στιχουργείς τις φράσεις εκείνες που η μελωδία του σε εμπνέει να δημιουργήσεις τον δικό σου, κρυφό και μεθυσμένο μονόλογο.
Και κάτι τελευταίο...Το σχόλιο auburn kate μου φάνηκε πως το είδα μέσα στις λέξεις σου, τόσο ταιριαστό.
Ξέφυγα...

auburn,
απίστευτο αυτό που μου'στειλες
απίστευτο..
(σαν φωτογραφία από..)
Στην υγειά σου, ρε ξωτικό..

blissaki,
..κι εγώ, μωρό μου
φιλιά

γεώργιε,
χαίρομαι που σου άρεσαν
σ'ευχαριστώ..

Έξοχη φωτό και έξοχο soundtrack. Όσο για το "Η καρδιά δεν οχυρώνεται, ούτε μπορείς να την κρατάς φιμωμένη για καιρό.. Έχει μεγαλύτερο στόμα και δύναμη από 50 ανθρώπους μαζί.. ", εγώ δεν ξέρω, εγώ τα έχω καταφέρει εξαιρετικά καλά με τις οχυρώσεις τελευταία. Απάνθρωπα καλά, θα πρόσθετα...

kai omws yparxoun kardies pou de milisan mexri simera kai monaksies pou den antexontai.. me tipota..

yperoxo,apo ta kalytera sou!
filia!

r2-d2,
για πόσο όμως άραγε..;

veloz,
έτσι ακριβώς..

Πρώτα, λατρεύω τις μουσικές σου. Ύστερα, ίσως είσαι κι εσύ από αυτούς που σκέφτονται με λέξεις. Υπάρουν άνθρωποι που στο μυαλό τους κουβαλάνε μουσικές, άλλοι που έχουν καθαρές εικόνες και άλλοι, ίσως λίγοι, αλλά σίγουρα περισσότερο μπερδεμένοι, που σκέφτονται με λέξεις, ασπρόμαυρες, με ολοστρόγγυλα, καλλιγραφικά γράμματα ή ορνιθοσκαλίσματα.

Οι σκέψεις τούς στοιχειώνουν σαφώς αρθρωμένες και σ' αυτό υπάρχουν μικρές αντιστάσεις. Αυτοί δεν αντιστέκονται. Κάνουν σερφ στα κύμματα που σηκώνουν οι λέξεις, του μυαλού και της καρδιάς και φτάνουν λίγο πιο κοντά στον ήλιο, μέσα από φουρτούνες και βραδινές σκιές. Σε γλυκοφιλώ, κοριτσάκι γλυκό!

Ευτυχώς που ελευθερώνεις τις λέξεις σου...Κι ας υπάρχουν παράπλευρες απώλειες.

and that's when i reach for my revolver..

γράφεις πολύ όμορφα..

attalanti,
'φτάνουν λίγο πιο κοντά στον ήλιο..'
Μένω σ'αυτό..
Σε φιλώ κι εγώ, κοριτσάκι

neropistolerako,
..ανάθεμα κι αν βγάζω νόημα..

nick erinakis,
σ'ευχαριστώ, καλωσήρθες

καλο ειναι να μενεις μονη με τις σκεψεις σου , να ελευθερωνεις το μυαλο σου ,

μην σου γινει συνηθεια καλη μου , επικυνδινα αυτα τα πραγματα

σήμερα στάθηκα και σε διάβασα. όπως σε διαβάζω καιρό και ας μην το ξέρεις. και για έναν λόγο παραπάνω, αφού ακούω και τον αγαπημένο να τραγουδά.

είναι όμορφο να μένουμε με τη φίλη μας, είναι όμορφο να μιλάμε και με τους άλλους. να επικοινωνούμε σε κάθε μορφή με το μέσα μας και με ανθρώπους που αξίζουν αλλά και που δεν αξίζουν καμιά φορά.. και από εκεί πάλι μαθαίνουμε.

σε φιλώ κούκλα ;)

eparxiake μου,
μην ανησυχείς
μπορώ και το ελέγχω
(μερικές φορές)
...

γλυκιά μου mozer,
κάποιες φορές είναι λυτρωτικό, άλλες επώδυνο..
όπως και να'χει, σίγουρα αναγκαίο
missed u, girl
σ' ευχαριστώ

de mou aresei i fwto, me fobizei.
kai to poto, gt anikw kai egw stin katigoria pou "de mou xei tyxei na zalistw" alla oute kai na skeftw pio kathara.. exw dei omws agapimenous na zalizontai kai na skeftontai brwmika..
asto kalytera, pio kaloi oi filoi..

veloz,
μια χαρά κάνεις
υπάρχουν much better escapes από το ποτό/
(μη νομίζεις πάντως, μπορείς να σκέφτεσαι εξίσου ή και περισσότερο βρώμικα και όντας νηφάλιος..)
φιλάκια, μικρή μου

Μπλε. Όπως καλοκαίρι και όνειρα θερινής νυκτός...

έλα βρε, που γύρισα και σε βρήκα blue!!

με τόσο κόσμο να σου στέλνει φιλιά εσύ είσαι μόνη . . .

άλλο ένα e-φιλί από μένα
έτσι για να γυρίσεις δροσερή

σπυράκο,
απόλυτο..
welcome back
:)

φωτογράφε μου,
έχω αδυναμία σε κάποια χρώματα, δεν αλλάζει..
e-φιλιά & δροσιές και σε σένα
:)

πόσες γουλιές από αλκοόλ
πρέπει να μετρησουμε
για να σωθούμε ,
αν το θέλουμε βέβαια ..
πόσες ..?
την επομενη φορα που θα σηκώσω το ποτηρι θα σε σκέφτομαι
μέχρι να φτάσω στον
π ά τ ο .

misstati,
όσες και να μετρήσουμε, χλωμό..
σ'ευχαριστώ, στην υγειά σου..

Η Λατινική λέξη για το ποτό είναι spiritus (σ.σ πνεύμα). Είτε στο ποτό, είτε στην προσευχή,είτε στον στοχασμό,αυτό που αναζητούν οι άνθρωποι είναι η θέρμη του πνεύματος. Μου ήρθε στο μυαλό τότε ο Κέρουακ, που ήπιε μέχρι θανάτου και τα λόγια του Γκίνσμπεργκ μετά. Είπε ο Γκίνσμπεργκ, πως «πίνοντας ως θανάτου, είναι ένας άλλος τρόπος να ζεις και να αντιμετωπίζεις τον πόνο και την τρέλα του ότι όλα είναι ένα όνειρο».

'αυτό που αναζητούν οι άνθρωποι είναι η θέρμη του πνεύματος' (..και της ψυχής..)