Sweet and tender hooligan: Pioneer to the falls..

Ο καπνός του τσιγάρου κάνει πάλι τα μάτια μου να δακρύζουν. Θαμπώνουν και δυσκολεύομαι να τα ανοίξω εντελώς. Τα τρίβω, χωρίς να με νοιάζει η μουντζούρα απ’τη μάσκαρα. Στηρίζομαι στα κάγκελα της βεράντας, χαζεύοντας την ερημιά που δικαιωματικά διεκδικεί η πόλη κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Λες και συνειδητά αποφασίζει να πάρει υπνωτικά χάπια και να πέσει σε λήθαργο. Έχει τόση ησυχία.. (Μυστικό : είναι λιγότερο μοναχικά, αν σβήσεις όλα τα φώτα..) Κοιτάζω πάλι ψηλά, αναζητώντας για κάτι φωτεινό εκεί που το χέρι μου δεν φτάνει να αγγίξει. Παράξενος ο ουρανός απόψε. Έχει κάτι ηδονικά άρρωστο το χρώμα του.. Κάποιος κρυμμένος -ή πιωμένος- εκεί πίσω ίσως αποφάσισε να παίξει με τις μπογιές και να τις ανακατέψει όπως του κατέβει. Πιθανόν πάνω σε στιγμή αδυναμίας.. Μαύρο, μπλε, κόκκινο. Ξαφνικά το σώμα μου χάνει την έλξη της βαρύτητας και τα πόδια μου παύουν να πατούν στη γη. Φοβάμαι.. Διστάζω να ξαναπετάξω, γιατί το ύψος μου προκαλεί πάντα αθεράπευτο ίλιγγο. Κι όμως, κάτι τέτοιες στιγμές νιώθω να αποκτάω μαγικές δυνάμεις. Φτάνει μόνο να το θελήσω ή να το σκεφτώ. Βρίσκομαι πάλι να αιωρούμαι. Όχι πολύ, δυο-τρία εκατοστά από το έδαφος μόνο.. Μπροστά μου ανοίγεται μια μυστική είσοδος που μοιάζει να ‘χει ανοιχτεί στα μέτρα μου, για το δικό μου σωματότυπο, πως χωράει μόνον εμένα. Οδηγεί σε ένα μυαλό με αμέτρητες απολήξεις. Δεν μοιάζουν μεταξύ τους, κινούνται κι αλλάζουν συνεχώς σχήμα και χρώμα. Είναι όμως το ίδιο ταραγμένες. Σκέψεις.. Προσπαθώντας να τις αφουγκραστώ, ανεβαίνω στο μαγικό μου σκουπόξυλο και ταξιδεύω. Περνάω πάνω από τόπους φανταστικούς και εποχές μυθικές. Πολιτισμούς όπου κυβερνούν θρυλικές βασίλισσες.. Κάθε ματιά και μια αχόρταγη φωτογραφία.. Δεν αισθάνομαι την ανάγκη να προστατέψω το φιλμ μήπως καεί κι ας τσούζουν τα μάτια μου ακόμη. Δίπλα μου, ένα κουρασμένο αστέρι επιδίδεται σε μια θεαματική ελεύθερη πτώση. Δεν ξέρω αν η ευχή μου το πρόφτασε πριν σβήσει. Όμως θυμάμαι πως, λίγο αφότου προσγειώθηκα, άκουσα πως αύριο ίσως βρέξει..
_________________________