Sweet and tender hooligan: Feed your head..

Το αίμα στις φλέβες μου τελευταία έχει αποκτήσει αλλόκοτη απόχρωση.. Ο Μέρφυ με τσεκάρει κάπου-κάπου, μάλλον για να δοκιμάσει τα reflex μου.. Και λοιπόν? Αφού είπαμε, άλλαξαν τα πράγματα.. ‘Φαίνεσαι τόσο ήρεμη.. Πάω στοίχημα ότι δεν θυμώνεις ποτέ..’ Το κουβαλούσα χρόνια αυτό.. Βαθιές εισπνοές δηλητήριο και στον ώμο σακίδια με πέτρες.. Δεν θεωρούσα αληθινά κακό το επάγγελμα του αχθοφόρου τότε. Ίσα-ίσα, που το έβλεπα ως λειτούργημα, αφού έτσι μπορούσα να ‘ξεκουράζω’ τις πλάτες άλλων.. Στην πορεία έβαλα (λίγο) μυαλό και κατάλαβα ότι δεν ήταν τόσο το ‘βαρύ’, αυτό που με αρρώσταινε, όσο το ‘ανθυγιεινό’.. Οι ανθυγιεινές συναναστροφές με αρρωστημένα μυαλά σε αποστειρωμένα περιβάλλοντα.. Εκείνους με τη μεταπτυχιακή εκπαίδευση στο να ζητούν ακατάπαυστα και χωρίς μέτρο, αλλά playing dead όταν φτάνει η στιγμή που θα τους χρειαστείς ο ίδιος.. Εκεί που δυσανασχετούσες βουβά μέχρι χθες, σήμερα ‘δείχνεις πόρτα’ στα ‘υπέρβαρα’.. Γίνεσαι λιγότερο αρεστός έτσι, αλλά πρέπει να συνηθίσεις να ζεις μ’ αυτό.. Συνεχίζεις να σηκώνεις τα σακίδιά σου, μόνο όμως όσα επιλέγεις πια ο ίδιος πως μπορείς να αντέξεις.. Οι αναποδιές πάντα θα σε στέλνουν στο κρεβάτι (αδιάβαστο) όταν ο οργανισμός σου είναι εξασθενημένος, αλλά στην ανάρρωση θα σε κάνουν πιο υγιή από τους οχυρωμένους με αναβολικά.. Συνειρμοί και απορίες.. Δεν ξέρω τι νόημα βγάζω ή πόσες λύσεις θα καταφέρω να βρω ως το τέλος.. Εξακολουθώ να ατενίζω τον παραμυθένιο μου κόσμο κάπου εκεί έξω και να απλώνω το χέρι να τον αγγίξω.. Βηματίζω προς αυτή την κατεύθυνση.. Slowly but surely.. Ίσως στο τέρμα της ανακαλύψω μόνο ένα dead-end.. Φαντάζομαι, όμως, πως μόνο ένας τρόπος υπάρχει να το μάθω..