 Διαδρομές και ταχύτητες εξωφρενικές. Για δυνατά στομάχια και γερά νεύρα. Χρόνος; Ελάχιστος, αλλά ο μόνος που έχεις. Σήμερα, ναι, σήμερα. Αν μπορείς και χθες, ακόμη καλύτερα. Όσα πρόλαβες, ό,τι σου ’μεινε, αν υπάρχει περιθώριο για κάτι ακόμα. Τώρα.. Αντοχές; Είχες τελικά.. Ίσως εξασφάλισες μερικά αποθέματα από την εξοικονόμηση οξυγόνου, όταν σταμάτησες να μιλάς πολύ. Εθελούσιες, αλλεπάλληλες πτώσεις, βαθιά, ως τον πάτο. Χωρίς δεμένα σχοινιά, χωρίς σωσίβιο. Ίσως έγινες καλύτερος κολυμβητής έτσι.. Ξύπνησες εξουθενωμένος, κομμάτια, δεν θυμόσουν αν κολύμπησες ως την ακτή ή σε ξέβρασε το κύμα.. Ήδη αισθάνεσαι καλύτερα. Ακριβώς επειδή δεν ξέρεις αν στην επόμενη βουτιά, θα καταφέρεις να ανέβεις στην επιφάνεια. Μάλλον δεν έχεις ιδέα αν θα ‘χεις την ευκαιρία για επόμενη βουτιά. Αύριο. Ό,τι δεν εξήγησες ποτέ ή ό,τι έχασες. Ό,τι δεν κυνήγησες ή ό,τι σου πήραν.. Όσα κατάφερες κι ό,τι σε πονάει. Σκέψου, εκείνα τα θραύσματα στο κεφάλι σου να διογκώνουν τα μηνίγγια σου κάθε φορά που πέφτεις για ύπνο. Μεταμόρφωσέ τα σε ανθρώπους, επιθυμίες, ανοησίες, τρέλες, στόχους, όνειρα.. Φαντάσου πως αύριο ξυπνάς και δεν υπάρχουν πια.. Στη Ν., που επιστρέφει πίσω στη ζωή μετά από σχεδόν ένα χρόνο..
Σε έναν υπέροχο δάσκαλο, που μου επιβεβαίωσε κάτι που για λίγο αμφισβήτησα.. Ότι το αληθινό χαμόγελο, σου επιστρέφεται πάντα.. __________________ ('Bones'/ EDITORS) |
