Πέταξε άτακτα μέσα στο σάκο όσα ρούχα βρήκε μπροστά του. Άφησε τα παράθυρα κλειστά, δεν τον ενδιέφερε ο καιρός έξω, θα ταξίδευε πάση θυσία. Η αλήθεια είναι πως τελευταία δεν υπήρχε κάτι να τον εξιτάρει ιδιαίτερα ή να τον νοιάζει απλά, αφού τα είχε γραμμένα όλα.
‘- Την πάτησα άσχημα..’, του είπε με σοβαρό ύφος εκείνο το βράδυ και ακόμα θυμόταν τις απεγνωσμένες της προσπάθειες να αποφύγει να τον κοιτάξει στα μάτια. Του είχε πετάξει μια αόριστη κουβέντα απ’το τηλέφωνο και παρόλο που ήταν αρκετά έξυπνος για να καταλάβει τη σημάδια της αποκόλλησης μήνες πριν, προτίμησε να το λουστεί από κοντά. Να του το πετάξει κατάμουτρα, να πονέσει, να τη μισήσει, να το χωνέψει. Τα ήξερε αυτά τα γαμημένα γυρίσματα της ζωής, τα έβλεπε να συμβαίνουν γύρω του σε συχνότητα ρουτίνας, όμως δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα έσκαγαν σαν νάρκη μπροστά του και θα του προκαλούσαν τέτοια ανεπανόρθωτη αναπηρία. Ήταν πάντα τόσο σίγουρος. Για τον εαυτό του, για εκείνη. Μάλλον αυτό ήταν το λάθος του.. Άνοιξε το ψυγείο κι έριξε βαριεστημένα ό,τι είχε απομείνει σε μια μεγάλη σακούλα σκουπιδιών. Σήκωσε το ακουστικό να σιγουρευτεί ότι δεν έδινε σήμα. Τα είχε τακτοποιήσει όλα ήδη από την τελευταία του μέρα στο γραφείο, δεκαπέντε ημέρες μετά τη δήλωση της παραίτησης. Είχε βάλει πείσμα να τα ξεπετάξει εκείνη τη μέρα, να μην αφήσει εκκρεμότητες. Την εξόφληση των λογαριασμών, τη διακοπή σύνδεσης του κινητού, όλα.
Ήταν τελικά η ‘μισή του ζωή’ που ένιωσε να ξεψυχά μέσα του ή μήπως το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι την έχασε από κάποιον άλλο; Ήταν αρκετά εγωιστής για να παραδεχτεί την ήττα του, αλλά είχε καταντήσει πια βίωμα η επαναλαμβανόμενη αίσθηση να ξεσκίζονται τα σωθικά του, στο τέλος κάθε ναρκωτικής σαρκικής ηδονής, όταν έμενε μόνος. 'Πετούσε' για λίγο, όσο διαρκούσε δηλαδή η επούλωση της πληγής, και μετά έπεφτε πάλι σε βαθιά μελαγχολία, καθώς διαπίστωνε ότι είχε καταφέρει να κερδίσει μερικά ακόμη έξτρα εκατοστά κενό.
‘- Δεν βαριέσαι..’, σκέφτηκε και στο κεφάλι του γύριζε πάλι σαν εφιάλτης εκείνο το καταραμένο στιχάκι, ‘.. Red eyes and tears no more for you, my love, I fear..’,‘- .. κακό σκυλί ψόφο δεν έχει...’. Την έβρισκε στ’αλήθεια να το κάνει αυτό. Πήγαινε και στεκόταν μπροστά στον καθρέφτη, καλλιεργούσε μια θεατρική φάτσα αυτολύπησης κι έπειτα ξεσπούσε σε ένα αυταρχικό παιδικό κλάμμα, για να έρθει πάλι στα ίσια του.
Υπήρχε άραγε τρόπος να το έχει προβλέψει; Να το αποτρέψει..;
Δεν ήταν και πολλά τελικά αυτά που τον κρατούσαν κολλημένο εκεί όλα αυτά τα χρόνια. Συχνά αναρωτιόταν πώς θα ήταν η ζωή του σήμερα, αν μετά τις σπουδές, δεν ξεμυαλιζόταν από τους ρυθμούς της πρωτεύουσας κι επέστρεφε πίσω, στο νησί. Δεν θα την είχε γνωρίσει, αυτό ήταν το μόνο σίγουρο. Το προτιμούσε; Στην αρχή έμοιαζαν όλα ιδανικά. Ίσως και να ήταν.
Θυμήθηκε τα ηλίθια πανομοιότυπα μηνύματά της, σχεδόν μέρα παρά μέρα ‘- Πες μου ότι είσαι καλά..’ Του πήρε λίγο καιρό να συνειδητοποιήσει πόση πλάκα είχε τελικά αυτό. Εκνευριζόταν τόσο, που στο τέλος ξενέρωνε και τα κέφια του έπαιρναν αμέσως την ανιούσα. Είχε περάσει λιγότερο από χρόνος από το τελευταίο του ταξίδι εκεί. Αγγαρεία μέχρι πρότινος για να μην γκρινιάζουν τα γερόντια του, κι αυτή ήταν ίσως η πρώτη φορά που ένιωθε τόση νοσταλγία για τον τόπο του. Ήθελε να πάψει να περιπλανιέται έτσι άσκοπα στην πλαστή έρημο που είχε κατασκευάσει η ξεροκέφαλη μιζέρια του. Ήταν καιρός να δοκιμάσει τις αντοχές του, να ρισκάρει τα αντανακλαστικά του, όσα τελοσπάντων είχε την υποψία ότι του είχαν απομείνει. Είχε ίσως κι εδώ κάποιες ευκαιρίες ακόμη, δεν το αμφισβητούσε. Δεν ήταν όμως σε θέση να τις αρπάξει όσο άφηνε τα στοιχειά μιας ξεθωριασμένης ‘μαγικής εικόνας’ να κρατούν τον απόλυτο έλεγχο της στασιμότητάς του στον πυθμένα ενός απροσδιόριστου πουθενά.
Άδειασε..
Το είχε στ'αλήθεια ανάγκη αυτό το διάλειμμα. Ίσως μετά από καιρό να έβρισκε τα κότσια να σπάσει τις αλυσίδες και να σκοτώσει τον αετό. Να φαντασιωθεί καινούρια ταξίδια. Κατά βάθος το ήξερε ότι μπορούσε..
|
γαμψά τα νύχια του γύπα (ναι καλά, ποιός αετός; ) και αλίμονο σε όσους τα έχουν δοκιμάσει (λυπάμαι πιό πολύ όσους δεν . . .)
Πατάμε γερά και πάμε παρακάτω.
Το κουράγιο να αδειάσεις είναι μεγάλο.
και αυτός ο όμορφος αετός που σε μαγεύει με τα πλαναρίσματά του,
γύπας είναι
καλησπέρα