Sweet and tender hooligan

το τώρα...? γιατι μου έρχεται το τραγούδι του Σάκη "τώρα αρχίζουν τα δύσκολα"? μέχρι να συνειδητοποιήσεις τις όμορφες στιγμές του τώρααυτές έχουν ήδη γίνει παρελθόν. επειδή τυχαίνει αυτές τις μέρες οι χρονικές έννοιες να έχουν ανακατευτεί στο μυαλουδάκι μου, μπορώ να σου πω οτι έχω ενα απιστευτo compilation, κριμα είναι να το χαλασω ρε συ!

φιλάκια! τα λεμε κατοπιν σκ! thanx για όλα!

holy,
..επειδή είσαι πολύ γλυκό παιδί και σ'αγαπώ, θα κάνω πως ΔΕΝ άκουσα τη φλασιά που ξεστόμισες..:ppp
(εγώ έχω μόνιμο πρόβλημα με τις χρονικές έννοιες - μην σου πω με τις έννοιες γενικότερα..:)
(good luck, baby..)

Δεν είμαι σίγουρος για αύριο και δεν θυμάμαι τι ακριβώς έλεγα χτες αλλά, αυτή τη στιγμή, είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσες στιγμές κρύβει το "τώρα": ΜΟΝΟ ΜΙΑ.

Αμφιβάλλω όμως για το αν είναι αρκετά μεγάλη ή υπερβολικά μικρή για να χωρέσω μέσα της.

Δεν τις κρύβει, εμείς τις χάνουμε!

''Αν είσαι αρκετά τολμηρός, κάνεις ένα delete στο 'πριν'.. ''
Όχι απαραίτητα τολμηρός, απλά μετανιωμένος...

Δε πατιέται το γαμημένο το enter με τίποτα λέμε.

Νομίζω ότι είναι τυχεροί αυτοί που μπορούν έστω για λίγο να πατήσουν το pause.Πάντα βοηθάει.Αρκεί να μην είναι μόνιμο.

Save στο χτες, και όχι delete. Enter στο τώρα. Και ίσως μερικές φορές αντί για pause να χρειάζεται...reboot! Ούτως ή άλλως, το τώρα είναι το μόνο που έχουμε...Go for it λοιπόν!

Το ΤΩΡΑ κρύβει μια και μοναδική στιγμή. Όταν φυσικά είμαστε συνειδητοί και απερίσπαστα ολοκληρωτικά αφοσιωμένοι απέναντι του.

Delete στο "πρίν" όχι αγαπημένη μου Weirdo. Και ας είναι άσχημο ή όμορφο όταν το σκεφτόμαστε αυτό το γαμωπριν.
Το "μετά" το αφήνω, για όταν έρθει.
Το "τώρα" το αρπάζω και δεν το αφήνω. Μπορούμε να κάνουμε τις μέρες μας πιο όμορφες. Νομίζω!
Καλημέρα :x

mono mia stigmh krubei
kai einai sto xeri mas an thn aksiopoihsoume opws 8eloume :-)

makia sou mpempa

Αν το τώρα είναι καλό μπαινεί στα -αγαπημένα-

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το χτές, το άυριο, το τώρα...

son of a bitch,
το μέγεθος δεν έχει πάντα σημασία..

sigmunde,
ναι, όταν κάνουμε ότι δεν τις βλέπουμε και τις προσπερνάμε..

ματθίλδη,
παίζει κι αυτό καμιά φορά (αλλά τότε είναι σαν να κάνεις delete στον ίδιο σου τον εαυτό..)

κολοκυθάκι,
καθαρίζουμε κάπου-κάπου το πληκτρολόγιο, ε; (όταν μαζεύει σκόνη, ας πούμε..:)

neropistolerako,
μέχρι να χαλαρώσεις..

tradescadiaki,
μα έτσι κι αλλιώς, αν δεν αδειάσεις τον κάδο ανακύκλωσης (που συνήθως δεν το κάνεις), εξακολουθούν να βρίσκονται κάπου εκεί..

άβατον,
'θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία'..:)

savio μου,
μπορούμε, ναι.. (μπορούμε; :)

blissaki,
εγώ εξακολουθώ να τις βλέπω πολλές, αλλά φοβάμαι να πάω στον οφθαλμίατρο..:)
φιλάκια, sweetie

αθεόφοβε,
χειρίζεσαι καλά τον explorer, βλέπω (αυτό σου 'λειπε..:)

vita-mi,
ίσως είναι κι αυτό μια μορφή 'συναισθησίας'..

Όχι!

(Θα μου πεις;)

mantalenaki,
Ναι!

(Αν είσαι καλό κορίτσι..:)

μάλλον το τώρα είναι τόσο μεγάλο όσο ένα αξιοπρεπές χωλ....πρώτα μπαίνεις σ΄αυτό και μετά στο υπόλοιπο σπίτι... Γιατί να μείνεις μόνο στο χώλ γίνεται?? δε γίνεται!

Θα συμφωνήσω με την Bliss.. και συ βρε παιδί μου τράβα να κάνεις μια εξέταση ;)))

Καλημέρα * και σ'ευχαριστώ.

onomatodosia,
περιεκτικότατο, δηλαδή..

maika (ΜΠ),
να ένας ωραίος παραλληλισμός..: (εξαρτάται, βέβαια, από το χώρο του σπιτιού που προτιμάς να περνάς περισσότερο χρόνο..αν είναι το χωλ..;:p)

gandalfaki μου,
φοβάμαι ότι η περίπτωσή μου δεν σηκώνει ούτε χειρουργική επέμβαση..:
Καλημέρα και παρακαλώ.
(πώς σου φάνηκε..;)

Αν είναι αρνητική η απάντηση σ' αυτό που περιμένω, το σκέφτομαι σοβαρά να το ξεκινήσω...