 Κουράστηκες.. Ούτε η ίδια δεν είχες καταλάβει πόσο. Το έβλεπα στα μάτια σου. Προσπάθησα να σε προειδοποιήσω. Ήθελες, το ξέρω, αλλά δεν μπορούσες να μ’ ακούσεις. Μετανιώνω που δεν σου φώναξα πιο δυνατά. Ακόμη κι οι δυνατοί έχουν το δικαίωμα να λυγίζουν, ξέρεις.. Το ένιωσα αυτό, μου ξέσκισε την καρδιά εκείνη ακριβώς τη στιγμή. Όταν τα φορτία σου σε ακινητοποίησαν και σε σώριασαν κάτω, έτσι ξαφνικά.. Αλλά έτσι είναι οι ύπουλοι εχθροί. Αγνοείς την ύπαρξή τους, μέχρι που σου την πέφτουν πισώπλατα, όταν δεν το περιμένεις (και είναι το τελευταίο που μπορείς να αντέξεις..) Σ' έστειλαν, φιλενάδα. Αδιάβαστη.. Μόνο για λίγο όμως, ε..; Κατάφερες να τους αιφνιδιάσεις και να ξανασηκωθείς. Μόνη σου, όπως έκανες πάντα. Και στο εξής θα είναι πολλά περισσότερα από μια μάχη αυτά που θα'χεις κερδίσει. Γιατί πιστεύω ότι τώρα κατάλαβες πως δεν γίνεται μόνο να 'δίνουμε'.. Πρέπει και να 'παίρνουμε' καμιά φορά.. Αρκεί να μάθουμε να 'ζητάμε'.. (Άλλωστε, μην νομίζεις, και ο ‘πόλεμος’ δεν είναι παρά ένας ακόμη μύθος. Στο κεφάλι μας..) ____________________________ Στον πιο δυνατό άνθρωπο που ξέρω (..και σταμάτα να κλαις κάθε φορά που με βλέπεις.. εξαιτίας σου εγώ θα χαμογελάω πιο πολύ.. :) |
καλη μου καλησπερα
ειναι τυχερη η Ν που σ εχει φιλη
να ειναι παντα καλα