 Ξεφορτώθηκες το βαρύ φόρεμα και το φουρό.. Πέταξες μακριά τα γοβάκια.. Σκούπισες ό,τι απέμεινε από τη χρυσόσκονη στο κορμί και το πρόσωπό σου.. Ωραία.. Τώρα κλείσε τα μάτια.. Πάρε μια βαθιά ανάσα.. Και άνοιξέ τα πάλι, αργά.. Για να μην τρομάξεις..
…από θαυμασμό
…ή απογοήτευση
(Θα καταλάβω αν σ’ αρέσει το είδωλο............. Ο καθρέφτης θα είναι στη θέση του..
‘Η σκορπισμένος σε χίλια κομμάτια..) _________________________________ τίτλος-παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν..
|
Μάλιστα..