 Σαν να φύσηξε λίγο.. Όσο πατάει η γάτα.. Κάτι είναι κι αυτό.. Change of season.. H σαδιστική ζέστη των προηγούμενων ημερών, σκέτο μαρτύριο.. Κυκλοφορείς σχεδόν όλη μέρα με το μαγιώ, ξυπόλητη.. Χωρίς διάθεση να ντυθείς ή να φτιαχτείς.. (Εντάξει, είναι κι αυτό μια μορφή ελευθερίας.. – και δεν έχει να κάνει με τη ζέστη..) Τουλάχιστον μαύρισες.. Τη Δευτέρα που επιστρέφεις στη δουλειά, μπορείς να θεωρείς ότι εκτέλεσες το χρέος των διακοπών σου και για φέτος.. Μου φαίνεται ότι θέλεις να επιστρέψεις.. Όχι ότι είσαι workaholic.. Ίσως ξεκουράστηκες περισσότερο από όσο θα ήθελες.. Ή σκέφτηκες περισσότερο από όσο πρέπει.. Προτιμάς να είσαι σε εγρήγορση.. Κι ας τρέχεις μέχρι αργά, πάλι.. Είσαι και λίγο μαζόχα, εδώ που τα λέμε.. Κανείς δεν είναι τέλειος.. (Ειδικά εσύ, χαζούλα..:) Νομίζω ότι μου έλειψε αυτό το κρύο πολύ πρωινό φως.. Τις καθημερινές που ξυπνάω για το γραφείο.. Που δεν έχει καμία σχέση με καλοκαίρια.. Για την ακρίβεια, δεν έχει σχέση με καμία εποχή του χρόνου.. Έχει αυτό το ‘ταραγμένο’ που υπάρχει και μέσα σου.. Και είναι απίστευτα καθαρό.. Και μπλε.. _________________________________________________________________ In the cold light of morning από το MEDS των Placebo..
Θα μπορούσε να ντύσει τόσο ταιριαστά κάποιο από τα παραμύθια του Tim Burton.. |
Πανέμορφο....Και μπλε....Γεια....