There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
| 20.8.06 |
| Once upon a time.. |
…Σε κάποιο πολύ μακρινό δάσος, κατοικούσε ένα μικρό ξωτικό που το έλεγαν Αστερούλη. Ζούσε στη σπηλιά ενός βουνού που είχε διαμορφώσει σε ένα πολύ όμορφο και ζεστό σπιτικό, μόνος του για πολλά-πολλά χρόνια, όμως ποτέ του δεν αισθάνθηκε έτσι. Η φύση και τα ζωάκια του δάσους, ήταν γι’ αυτόν η σημαντικότερη συντροφιά. Ήταν ελεύθερος κι ευτυχισμένος.
Ένα ηλιόλουστο πρωινό, κι ενώ έκανε τον συνηθισμένο του περίπατο γύρω από τις όχθες της κοντινής λίμνης, ακούει μια παράξενη μελωδία, που όμοιά της δεν είχε φτάσει στ’ αυτιά του ποτέ πριν. Ξαφνιασμένος, κοιτάζει γύρω του να δει από πού προέρχεται. Στην αντίπερα όχθη της λίμνης, βλέπει καθισμένο ένα κοριτσάκι να τραγουδάει ..
Με διστακτικό βήμα το πλησιάζει:
-«Ποια είσαι..; Πώς βρέθηκες εδώ..;», ρώτησε απορημένος..
-«Με λένε Φεγγαρούλα», απάντησε εκείνη, «..και είμαι ξωτικό, σαν εσένα, Αστερούλη..»
.
-«Ξέρεις το όνομά μου.. Μα πώς..; Εγώ δεν σε ξέρω..».
-«Ναι, σε ξέρω.. Δηλαδή πρώτη φορά σε βλέπω τώρα..» απάντησε η Φεγγαρούλα «..αλλά μου έχουν μιλήσει τα ζωάκια για σένα εδώ και καιρό.., ξέρεις μένω κι εγώ σ’ αυτό το δάσος, αλλά στη νοτιότερη πλευρά του. Δεν έχεις έρθει ποτέ μέχρι εκεί, έτσι δεν είναι..;».
-«..Κατάλαβα», αποκρίθηκε ο Αστερούλης, «..Όχι, δεν έχω κατέβει ποτέ ως εκεί.. Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα έχει νόημα ή ότι θα μπορούσα να συναντήσω κάτι που να μην υπάρχει εδώ που ζω όλη μου τη ζωή..»
-«..Ξωτικά είμαστε, όχι μάγοι..! Δεν μπορούμε να τα ξέρουμε και όλα, ε;», τον πείραξε η Φεγγαρούλα. «Ξέρεις, κι εγώ μόνη μου κατοικώ εκεί, εδώ και πολύ-πολύ καιρό. Εντάξει, όχι εντελώς μόνη.. Η αλεπού και η κυρία Κουκουβάγια είναι ‘κολλητές’ μου και κάνουμε καλή παρέα.. Όπως και τα υπόλοιπα ζώα του δάσους..»
-«Γιατί ήρθες..;», ρώτησε με σοβαρό ύφος ο Αστερούλης.
-«Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή αν σε αναστάτωσα.. Βλέπεις, μόλις έμαθα ότι υπάρχει κι άλλο πλάσμα όμοιο με μένα σ’ αυτό το απέραντο δάσος, θέλησα τόσο πολύ να σε γνωρίσω.. Κι από όσο καταλαβαίνω, μάλλον δεν είχα άδικο..»
-«Ναι, ξωτικό κι εσύ, φίλη με τα ζώα κι εσύ..», απάντησε μπερδεμένος ο Αστερούλης.
-«Μπορούμε να γνωριστούμε καλύτερα, αν θες.. Να γίνουμε φίλοι.. Θέλεις;..!»
-«Τι να σου πω τώρα.. Αισθάνομαι λίγο άβολα μαζί σου, συγγνώμη.. Αλλά έτσι έχω συνηθίσει.. Δεν είχα συναντήσει ποτέ ξανά ξωτικό πριν.. Ή έστω, κάτι που να μοιάζει σε μένα.. Στη μορφή.. Ή σε οτιδήποτε άλλο.. Όμως, φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν εντελώς κακό να κάνουμε λίγη παρέα..», άρχισε να παίρνει θάρρος ο Αστερούλης.
Εκείνη τη μέρα, τα δύο ξωτικά πέρασαν μαζί την πιο ξεχωριστή μέρα της ζωής τους. Ο Αστερούλης ξενάγησε τη Φεγγαρούλα σε όλα τα μέρη που γνώριζε καλά και αγαπούσε όσο τίποτα. Στις λίμνες και τις πλαγιές, στα ξέφωτα και τις κοιλάδες, μέχρι τα πιο ανεξερεύνητα μονοπάτια του δάσους, που κι εκείνος καλά-καλά κόντευε να ξεχάσει, γιατί πολλά από αυτά είχε καιρό να επισκεφθεί. Έτρεξαν, έπαιξαν, γέλασαν..
Ο ήλιος είχε αρχίσει πια να δύει..
-«Είναι ώρα να πηγαίνω..», ανακοίνωσε ξαφνικά η Φεγγαρούλα και το πρόσωπό της σκοτείνιασε.
-«Μα γιατί..;» , συννέφιασε και ο Αστερούλης μαζί της, «Δεν πέρασες όμορφα εδώ..; Μαζί μου...;»
-«Όμορφα…; Ήταν η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου… Πρέπει να φύγω όμως.. Για την ώρα τουλάχιστον.. Ξέρεις, είναι τα ζωάκια που με περιμένουν.. Θα ανησυχούν που χάθηκα τόσες ώρες.. Και ίσως έχουν μείνει και νηστικά από το πρωί...»
Ο Αστερούλης στενοχωρήθηκε και θύμωσε τόσο πολύ, που μόλις και μετά βίας κατάφερε να ψελλίσει..: «Καλύτερα να μην ερχόσουν.. Να μην σε γνώριζα ποτέ..».
-«..Μπορώ να ξανάρθω όμως..», βιάστηκε να συμπληρώσει η Φεγγαρούλα, «Ή να με επισκεφθείς εσύ, αν θέλεις.. Αύριο.. Ή μετά από καιρό.. Όποτε το αποφασίσεις εσύ.. Αλήθεια..»
Το πρόσωπο του Αστερούλη φωτίστηκε και πάλι.:.
-«Θέλω.. Ναι.. Έχω κι εγώ πράγματα δικά μου εδώ.. Που δεν μπορώ να τ’ αφήσω για πολύ.. Όμως μπορώ να έρθω να σε βρω.. Και θα ήθελα να έρθεις κι εσύ ξανά, όποτε μπορέσεις.. Ζούμε μακριά, το ξέρω, όμως, τώρα που σε γνώρισα, νιώθω πως δεν θέλω να σε χάσω..»
Έλαμψε και το πρόσωπο της Φεγγαρούλας..:
-«Τι καλά..! Δεν φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι.. Κι ίσως κάποια μέρα καταφέρουμε να μείνουμε και στην ίδια πλευρά του δάσους.. Τη δική σου.. Τη δική μου.. Ή οπουδήποτε αλλού.. Δεν έχει σημασία.. ‘Σπίτι’, άλλωστε, μπορεί να είναι μόνον εκεί όπου βρίσκεται η καρδιά μας……………….: ) |
posted by weirdo @ 8:36 μ.μ.   |
|
| 13 Comments: |
-
χμ σχεση εξ αποστασεως ?
( η αποσταση μπορει να μην ειναι πραγματικη , απλα να εχουν διαφορετικο τροπο ζωης )
δυσκολα πραγματα
αλλα ποτε δεν ξερεις
αλλωστε αν δεν προσπαθησουν ο αστερουλης και η φεγγαρουλα θα μεινουν με την απορια
-
Είναι και το επάγγελμα ξέρεις...λέω γω τώρα..
Καλημέρα weirdo
Καλημέρα saloni
-
Ομορφη ιστορία. Φεγγαρούλα έλεγα όταν ηταν μικρούλα την πρώτη μου κόρη. Είχε ένα στρογγυλό φωτεινό προσωπάκι αλλά μου άρεσε και όταν σκοτείνιαζε, γιαυτό την πείραζα , να θυμώνει.
-
Επαρχιακούλη & ptwsoula: Είναι όλα αυτά που λέτε και τίποτα απ'όλα αυτά. Καμιά φορά, τα παραμύθια υπάρχουν έτσι απλά.. Μόνο για να ονειρευόμαστε.. Αλλά και πάλι ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτος για τίποτα...
padrazo: Ευχαριστώ πολύ..:)Χαίρομαι που η Φεγγαρούλα είναι και δικό σου υπαρκτό πρόσωπο.. Να τις καμαρώνεις πάντα, και τις δυο, σαν ξωτικά, όσο και να μεγαλώσουν..!
-
:( twra niw8w teleia
:(
:(
:(
:(
-
-
Κάτι τέτοια μας κάνεις weirdo...και μας βάζεις να πλάθουμε δικές μας ιστορίες μετά! Αχ..
-
princess: χαίρομαι γι'αυτό, κουκλίτσα μου..:
pwlina μου: ....
ptwsoula: δεν είναι αρκετό, αλλά μερικές φορές μοιάζει να είναι..
Καλησπέρα:)
-
πολύ όμορφη ιστορία
και πολύ αληθινό συμπέρασμα..
‘Σπίτι’, άλλωστε, μπορεί να είναι μόνον εκεί όπου βρίσκεται η καρδιά μας……………….
για την καρδιά δεν υπάρχει απόσταση :)
καλή σου μέρα
-
Εκεί που κατοικούν τα όνειρα των παιδιών θαρρώ πως θα σε βρω weirdo...
Και δεν θα χρειαστεί να πολυψάξω.
-
Weirdo στα δύο τελευταία ποστ δε γράφεις, ζωγραφίζεις.
Πολύ ωραίες εικόνες έρχονται στο μυαλό όποιου διαβάζει την ιστορία των ξωτικών.
-
kalliopi: Έτσι είναι.. Σ'ευχαριστώ πολύ.. Και καλωσήρθες..:)
Γλυκιά μου καπετάνισσα: Εκεί είμαι, ναι.. Θαρρώ κι εσύ, καλή μου..
Καλησπέρα:)
ΝΕροπιστολεράκο: Πες και μια κακή κουβέντα, βρε συ..:) Σ'ευχαριστώ πολύ... Φιλάκια, son..:)
-
Sweet Weirdo, όταν δυο ξωτικά βρίσκουν το ένα το άλλο, η έκρηξη στο δάσος είναι τόσο μεγάλη και φωτεινή, που καμία γήινη πραγματικότητα δεν μπορεί να εμποδίσει τη μαγεία. Ακόμα κι από την άλλη άκρη του κόσμου...
|
| |
| << Home |
| |
|
|
Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
χμ σχεση εξ αποστασεως ?
( η αποσταση μπορει να μην ειναι πραγματικη , απλα να εχουν διαφορετικο τροπο ζωης )
δυσκολα πραγματα
αλλα ποτε δεν ξερεις
αλλωστε αν δεν προσπαθησουν ο αστερουλης και η φεγγαρουλα θα μεινουν με την απορια