Sweet and tender hooligan

There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
4.10.06
Not if you were the last junkie on Earth..

Νωρίς απόγευμα καθημερινής, μετά το γραφείο. Χαμένη στους ορόφους και τους τίτλους του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ στην Πανεπιστημίου. Η αυτοβιογραφία του Τσάρλυ Τσάπλιν, Αμερικάνικο Ειδύλλιο.. Τη σιγή του μυαλού μου ταράζει ένα απαλό χέρι στον ώμο. Γυρίζω ξαφνιασμένη και την βλέπω. Πάει καιρός τώρα, τουλάχιστον πέντε μήνες από την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε. Πολύ αδύνατη, ως συνήθως, αλλά φτιαγμένη και καλοντυμένη. Δεν θυμάμαι να την έχω δει ποτέ ατημέλητη. Γλυκιά, σαν μικρή μαγισσούλα, παρά τα 35 της χρόνια. « Πού είσαι, κουκλίτσα μου;», έτσι με αποκαλεί κάθε φορά, «Γιατί δεν απαντάς στα μηνύματα..;». « Συγγνώμη-συγγνώμη, είμαι απαράδεκτη.. Τρέχω, μωρέ, τα γνωστά.. Αλλά σε σκέφτομαι πολύ.. Δεν σε ξεχνάω, να το ξέρεις..».. Χαμογελαστή, με φατσούλα ανέμελου, καλοπαροαίρετου, μικρού παιδιού. Αυτή είναι η εικόνα που έχω για εκείνη στο μυαλό μου. Το μόνο που καταμαρτυρά το κελί στο οποίο είναι εγκλωβισμένη χρόνια τώρα, τα μάτια της.. Αυτά τα υγρά μάτια, με τη μόνιμα ζωγραφισμένη θλίψη. Με μεγάλη απογοήτευση διακρίνω πάλι το ίδιο κενό, αυτό που έχει προσπαθήσει αποτυχημένα άπειρες φορές να γεμίσει. «Είσαι καλά..;» τη ρωτάω με σοβαρό τώρα ύφος, «Καλά, ναι.. Μια χαρά.. Πολλή δουλειά τελευταία και δεν πολυβγαίνω.. Τίποτα το συνταρακτικό..». Πάντα προσπαθεί να καμουφλάρει την αλήθεια, από όλους, ακόμη κι από μένα που ξέρει ότι, ακόμη κι αν δεν καταφέρει ποτέ να σπάσει τα δεσμά του εφιάλτη της, ποτέ δεν θα την δω σαν κατώτερη, σαν τρελή. Κι ας την απειλώ κάθε φορά, ότι, αν δεν κάνει κάτι δραστικό, δεν θα της ξαναμιλήσω ποτέ..
Τόσο, μα τόσο άδικο.. Σε κάνει να θες να τα σπάσεις όλα.. Μεγάλα παιδιά, με ψυχούλα και καρδιά μικρού, με ευαισθησίες που σε κάνουν να δακρύζεις, που θα μπορούσαν (αν ήθελαν) να έχουν τα πάντα, έρμαια, σκλάβοι του πιο evilικού άρχοντα που έχει κυριαρχήσει ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη.. Της μεγαλύτερης άρνησης απέναντι στη ζωή.. Και της απόλυτης αυτοκαταστροφής.. Του παραμυθιού με το πιο άδοξο τέλος.. Των ναρκωτικών..

Για την Ε…
(Πάλεψέ το, ξωτικούλι.. Όχι για τους άλλους.. Μόνο για σένα..)
__________________________________________
('Not if you were the last junkie on Earth'/THE DANDY WARWOLS -playlist)
posted by weirdo @ 12:45 μ.μ.  
16 Comments:
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 1:37 μ.μ., Blogger Bliss said…

    krima na xa8ei mia prigkipissa s enan balto!
    krima kai oloi prigkipes to idio!

    :(

    adikh zwh..xaza muala!

     
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 2:25 μ.μ., Blogger weirdo said…

    Margouli, ό,τι πιο άθλιο και ηλίθιο..
    Χαζά μυαλά, δυστυχώς, όπως το λες..
    Καλησπέρα, sweetie:)

     
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 4:24 μ.μ., Blogger GhostHunter said…

    Όλα οφείλονται σε ένα πανέξυπνο “underground” marketing που εκμεταλλεύεται τις ανθρώπινες ανάγκες, τις αδυναμίες και την ευπιστία . Και τα συγκεκριμένα συμφέροντα, λόγω τεραστίων κερδών, είναι πανίσχυρα. Ξεπερνούν νόμους και κυβερνήσεις.
    Δυστυχώς το φαινόμενο υπήρχε και θα υπάρχει....

    Καλησπέρα γλυκειά "παράξενη" ;)

     
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 5:16 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Σαν να μας εδειξες μια ολοκληρη ταινια Weirdo.
    Χαιρετισματα στην πρωταγωνιστρια

     
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 6:58 μ.μ., Blogger ZissisPap said…

    Σκληρό, πολύ σκληρό...
    μα περισσότερο αληθινό...
    Να αναγκάζονται άνθρωποι να αγοράσουν λίγα όνειρα...
    λίγα χρώματα...
    λίγο φως...
    πουλώντας την λίγη ζωή τους...
    Φίλοι που κρατούσαμε τα χέρια...
    αγαπημένοι που περπατούσαμε αγκαλιά...
    γλίστρησαν χωρίς να ξανασηκωθούν...
    και όχι μόνο από ναρκωτικά...

     
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 7:05 μ.μ., Blogger neropistolero said…

    Το σχόλιο του Νικόλαου τα λέει όλα.
    Μακάρι το ξωτικό να δραπετεύσει...

     
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 8:47 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said…

    Μαλλον με μπερδεψες με τον Sigmund.
    Αυτος τα 'πε καλυτερα

     
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 9:33 μ.μ., Blogger αθεόφοβος said…

    Δεν είναι εύκολο να σώσεις κανένα από την αυτοκαταστροφή,δυστυχως.

     
  • At 4 Οκτωβρίου 2006 στις 11:28 μ.μ., Blogger weirdo said…

    ghost-hunter, έχεις απόλυτο δίκιο. Και δυστυχώς, τέτοια 'θηρία', δεν εξολοθρεύονται με κανένα 'όπλο'..

    Νίκο, στ'αλήθεια η ζωή της πρωταγωνίστριας είναι για ταινία..

    Σιγμούνδε, όπως τα λες.. Και ναι, δεν είναι μόνο το παραμύθι των ναρκωτικών που έχει πετάξει ψυχές (και κορμιά) στην άβυσσο.. Κι ακόμα παραπέρα..

    neropistolerako, το ελπίζω κι εγώ, για το καλό της.. Είναι πολύ αξιόλογο παιδί.. Αλλά και πολύ αδύναμο, δυστυχώς..

    αθεόφοβε, 'δεν είναι εύκολο να σώσεις κανέναν από την αυτοκαταστροφή', πράγματι. Πρέπει να θέλει να προσπαθήσει ο ΙΔΙΟΣ να σωθεί..

    Καλησπέρα σε όλους..:

     
  • At 5 Οκτωβρίου 2006 στις 4:08 π.μ., Blogger Sigmataf said…

    ωραία έκφραση και ατμόσφαιρα το post.
    Τώρα, ειδικά για την πρωταγωνήστρια δεν μπορώ να μιλήσω, γιατί την βιώνω μέσα απο το γραπτό σου (με τα δικά σου φίλτρα).
    Ας είναι καλά...

    Καλό βράδυ.

     
  • At 5 Οκτωβρίου 2006 στις 12:04 μ.μ., Blogger Βαγγέλης Μπέκας said…

    Τι να πω...
    Έχω δει θεριά να γίνονται μούμιες(όπως κι όλοι μας), έχω δει την ομορφιά να αρρωσταίνει(όπως κι όλοι μας), ξέρω ότι δεν μπορώ να βοηθήσω κι αυτό με πληγώνει(όπως όλους μας)...

     
  • At 5 Οκτωβρίου 2006 στις 12:04 μ.μ., Blogger Βαγγέλης Μπέκας said…

    Τι να πω...
    Έχω δει θεριά να γίνονται μούμιες(όπως κι όλοι μας), έχω δει την ομορφιά να αρρωσταίνει(όπως κι όλοι μας), ξέρω ότι δεν μπορώ να βοηθήσω κι αυτό με πληγώνει(όπως όλους μας)...

     
  • At 5 Οκτωβρίου 2006 στις 12:44 μ.μ., Blogger weirdo said…

    sigmataf, σ'ευχαριστώ.. Να'σαι καλά κι εσύ:

    vita mi barouak, έτσι είναι.. Και δεν μπορούμε να πούμε τίποτα.. Ούτε να κάνουμε..

     
  • At 5 Οκτωβρίου 2006 στις 2:13 μ.μ., Blogger eparxiakosaloni said…

    κριμα πραγματικα κριμα , για οποιονδηποτε εχει προβλημα εξαρτησης

    και μεσα στο γολγοθα του ο καθενας καλο ειναι να εχει φιλους , που δεν τον κρινουν , δεν τον εγκαταλειπουν

    συνεχιζουν να τον αγαπανε και να του συμπαραστεκονται κανοντας οτι περναει απο το χερι τους για να γινει καλυτερα

     
  • At 5 Οκτωβρίου 2006 στις 3:37 μ.μ., Blogger weirdo said…

    eparhiakouli, έτσι συμβαίνει και ίσως τελικά αυτό να είναι το κακό.. Ίσως είναι πιο αποτελεσματικό να υπάρχει πιο σκληρή, πιο αποφασιστική αντιμετώπιση.. Και εννοείται πως τα αισθήματα των άλλων δεν θα αλλάξουν.

     
  • At 6 Οκτωβρίου 2006 στις 1:11 π.μ., Blogger Tradescadia said…

    Χωρίς σχόλιο. Τα είπες όλα. "Σε κάνει να θες να τα σπάσεις όλα". Τέλος.

     
Δημοσίευση σχολίου
<< Home
 

© 2006 Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health

 
 

Web This Blog
About Me


Name: weirdo
Home: Here n' There, Greece
About Me: ..So, I broke into the palace, with a sponge and a rusty spanner. She said : "Eh.., I know you, and you cannot sing." I said : "That's nothing - You should hear me play piano..:)" The Queen is Dead - The Smiths
See my complete profile

Weirdo on the Casbah κάθε Τετάρτη βράδυ, 20.00-22.00
Addictions
Previous Post
Archives
Links
Affiliates

make money online blogger templates