 Κάποια παιχνίδια σε συναρπάζουν από την πρώτη στιγμή.. Μοιάζουν αθώα και προκλητικά μαζί.. Αποφασίζεις να παίξεις.. Δεν ξέρεις τους κανόνες, δεν σε νοιάζουν.. Υποθέτεις ότι θα τους καθορίσεις εσύ.. Παθιάζεσαι.. Όλο και πιο πολύ.. Δεν σε νοιάζει η έκβαση.. Κάπου μέσα σου ελπίζεις ότι θα είσαι ο νικητής.. Στην πορεία, καταλαβαίνεις ότι το ίδιο το παιχνίδι κατασκευάζει τους κανόνες.. Ίσως ακόμα-ακόμα και αυτόν που στο τέλος θα τα πάρει όλα.. Εξακολουθεί να μην σ’ ενδιαφέρει.. Σε μαγνητίζει, σε βυθίζει στη δίνη του.. Μέχρι που λήγει κι ο νικητής δεν είσαι εσύ.. Συνειδητοποιείς γιατί έχασες.. Δεν το είδες ποτέ σαν παιχνίδι.. __________________________________________________ (.. ακούγοντας Queens of the Stone Age/'In my head' -playlist) |
Οχι. Ποτέ.