 Το παρακολουθούσε από μακριά, πολύ μακριά.. Από απόσταση μιας ζωής, θαρρείς.. Το φοβήθηκε από την πρώτη φορά που το αντίκρυσε.. Θεόρατο και σκοτεινό.. Επιβλητικό.. Δεν έπαψε ποτέ να του προκαλεί αγωνία και τρόμο.. Δέος ενδόμυχα.. Αποφάσισε να το διακινδυνεύσει.. Να πλησιάσει όσο πιο κοντά γίνεται, να προσπαθήσει να δει.. Ακόμη κι αν επρόκειτο για κάποια μυστήρια σατανική και αδηφάγα δύναμη, που θα τον κατασπάραζε.. Μόνο έτσι θα κατάφερνε να ηρεμήσει.. Ίσως ακόμη και να μπορούσε να κοιμηθεί χωρίς φως, έστω για μια νύχτα.. Δεν σκέφτηκε να πάρει προμήθειες μαζί του.. Δεν ήταν σίγουρος ότι θα κατάφερνε να φτάσει, έτσι κι αλλιώς.. Ούτε αν θα ξαναγύριζε ποτέ πίσω.. Άρχισε να περπατάει.. Δεν τον ένοιαζε η διαδρομή.. Οι παγίδες ή τα εμπόδια που θα συναντούσε.. Έπρεπε πάση θυσία να φτάσει.. Σ’ αυτό.. Το θεόρατο και σκοτεινό που είχε φυλακίσει τον ήλιο.. Ο ίδιος δεν τον είχε δει ποτέ, αλλά του είχαν διηγηθεί διάφορες ιστορίες.. ‘ Όταν ήταν ελεύθερος, του είχαν πει, ‘ ήταν ο πιο ισχυρός άρχοντας σ' ετούτο τον κόσμο..’ Άνοιξε το βήμα του.. Αγωνιούσε να φτάσει.. Το συντομότερο δυνατόν.. Ήταν κοντά πια, το ένιωθε.. Άρχισε να διακρίνει καθαρότερα.. Συγκεχυμένα όλα.. Ανακούφιση και απογοήτευση μαζί.. Ούτε τέρας, ούτε κάποια ανεξήγητη υπερφυσική δύναμη.. Ένα τεράστιο άψυχο, πέτρινο, γκρι τείχος.. Αυτό ήταν μόνο.. Απλωνόταν παντού, σαν να ήταν το τέρμα του ορίζοντα.. ‘ Και τώρα..; Κρύβεται, άραγε, πίσω του στ’ αλήθεια αυτό που ονομάζουν ‘ ήλιο’;..' Προσπάθησε να σκαρφαλώσει.. Έπεφτε ξανά και ξανά.. Πήρε μια πέτρα απ’ το χώμα και άρχισε να το χτυπάει με δύναμη, με μανία.. Μάταια.. Έπεσε στο έδαφος εξαντλημένος.. ‘ Δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτε..’ σκέφτηκε.. Έκλεισε τα μάτια και άρχισε να κατευθύνει τις σκέψεις του.. Στο μουντό τοπίο.. Να φαντάζεται πώς θα μπορούσε να μοιάζει ο ήλιος.. Θα ήταν τόσο γαλήνιο, αν πέθαινε τούτη δω τη στιγμή.. Στ’ αλήθεια.. Άνοιξε τα μάτια, όταν άκουσε φωνές.. Παιδικές, σαν τη δική του.. Μικρά πλασματάκια με την ίδια αγωνία στα μάτια, όπως ο ίδιος.. ‘ Κι εσύ για το θεόρατο και σκοτεινό ήρθες, έτσι;.. Κι εμείς..’ Πετάχτηκε πάνω ξυπνώντας ξαφνικά από το όνειρο.. Ή τον εφιάλτη.. ‘ Αν βάλετε ένα χεράκι, ίσως μπορέσουμε να σκαρφαλώσουμε.. Ή να σκάψουμε το τείχος και να περάσουμε από την άλλη..’ ‘Look to yourself
And see behind
That you're not so small
Then you won't blame fear
When competing 's too much
As you fall on your back
As you fail to touch..’
________________________
('In Fear of Fear'/BAUHAUS) |
Xμμμμμμμμ
Αλλου πηγε το μυαλο μου,
αλλα αυτο δεν ειναι τεραστιο, αψυχο, πετρινο, γκρι τειχος