Sweet and tender hooligan

Μεταξύ Αθήνας και περιφέρειας Αττικής.. Αυτό είναι το δρομολόγιο των τελευταίων ημερών.. Λειψή άδεια, που έπρεπε να την πάρεις υποχρεωτικά. Δεν πειράζει.. Άλλωστε, είναι απόλυτα υγιές να εναλλάσσεις για λίγο τις πραγματικότητές σου.. Απλά για να επιβεβαιώνεις ότι παραμένεις παντού ο ίδιος.. Εσύ το ήξερες από την αρχή αυτό. Οι άλλοι δυσκολεύονται να το πιστέψουν.. Δεν έχει σημασία.. Τα ποστς αραιώνουν για λίγο. Για πολύ λίγο. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα το ίδιο ζωντανά, το ίδιο έντονα.. Δεν σου κάνει εντύπωση.. Δεν περίμενες, φυσικά, ότι θα αλλάξει κάτι.. Είσαι ήρεμη.. Και λογική, όσο ποτέ. (Υπήρξες άραγε ποτέ παράλογη..; Ποιος θα μπορούσε να το κρίνει..;)

Τίποτα δεν έχει αλλάξει.. Κι ούτε πρόκειται.. Αυτό που σε νοιάζει είναι οι άνθρωποι που αγαπάς να είναι καλά.. Χαρούμενοι.. Ευτυχισμένοι.. Ποτέ δεν ευχήθηκες κάτι λιγότερο γι’ αυτούς..

Εσύ, μπορείς να συνεχίσεις να χάνεσαι στα δύο χρώματα του ουράνιου τόξου που λατρεύεις να σε παρασύρουν.. Το μπλε.. Γιατί έχει τη μελαγχολία σου.. Και το κόκκινο.. Που είναι ανεξίτηλο.. Και δεν θα ξεβάψει ποτέ..

(Ελπίζω να βρέξει..
Σύντομα..)


(τίτλος: Garbage)