There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
| 27.5.08 |
| Morphine Child (3) |
 Του ήταν αδύνατο να λειτουργήσει διαφορετικά. Ζωντανή εμμονή, αυτό παρέμενε για κείνον.. Παρ’όλο που δεν ήταν και λίγα τα χρόνια που μεσολάβησαν. Ο χωρισμός τους του είχε στοιχίσει σαν απώλεια θανάτου. Όχι. Πολλά περισσότερα απ’αυτό.. Ακόμη και την εποχή που τουλάχιστον με την κοσμική έννοια, έπαψε να τη ‘θρηνεί’, ένα κομμάτι μέσα του εξακολουθούσε να της ανήκει ολοκληρωτικά. Μια βασανιστική τιμωρία για όλα όσα είχε αγαπήσει με απόλυτο πάθος σ’ εκείνη.
Εντάξει.. Όλα έδειχναν πως η άλλη ίσως μπορούσε πραγματικά να σταθεί δίπλα του. Η καινούρια αρχή, μαζί της, προδιέγραφε όλα τα σημάδια μιας νέας γέννησης για τον Ραλφ, της δικής του αναγέννησης. Αφέθηκε εύκολα, πόσο εύκολα.. Ένιωσε πράγματα γι’αυτή, ορκίστηκε πως τα ένιωσε.. Αυτή τη φορά ήταν σχεδόν σίγουρος πως με το να υποταχθεί και να κατακτήσει κάποιο άλλο, διαφορετικό – τελείως διαφορετικό- από εκείνη πλάσμα, θα του έδινε νέα πνοή..
Κι έγινε εκείνος πνοή. Ανάσα, για κάποια που τον χρειαζόταν, όσο δεν ένιωσε να τον χρειάζεται ποτέ κανείς.. Όμορφο συναίσθημα, σαν όνειρο που μόλις ξυπνάς, εύχεσαι να μπορέσεις να δεις ξανά και το επόμενο βράδυ.. Ένα όνειρο που κράτησε ακριβώς ένα χρόνο.
Δεν θεώρησε σύμπτωση το γεγονός πως το βράδυ που τη συνάντησε ξανά έμοιαζε πολύ με εκείνο που τον είχε παρατήσει. Ζεστό και υγρό. Όλο αυτό το διάστημα, στις φιλότιμες προσπάθειές του να την ξεχάσει, κάπου-κάπου, έτσι από σαδομαζοχισμό, οραματιζόταν τη σκηνή που οι δυό τους ίσως έπεφταν κάποτε και πάλι ο ένας πάνω στον άλλο. Δεν θα της μιλούσε. Θα της έριχνε ένα σκληρό βλέμμα και θα της γυρνούσε την πλάτη, αποχωρώντας πανηγυρικά..
Ένιωσε το κορμί του να παραλύει. Τίποτε από ό,τι είχε προσχεδιάσει. Χλώμιασε και καθώς την παρακολουθούσε να τον πλησιάζει, ευχόταν να ανοίξει η γη να τον καταπιεί.
"- Γεια.. Χαθήκαμε.."
Είχε μια μοναδική ικανότητα να τον ρίχνει, σχεδόν χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα. Από την αρχή της σχέσης τους. Η απόλυτη αυτοπεποίθηση μιας υπεροχής που μπορούσε να τον καθυποτάξει σε όποια κατάσταση κι αν βρισκόταν. Το ήξερε καλά. Τότε. Και τώρα..
Κι η δεύτερη ευκαιρία του μαζί της, δεν ήταν παρά ψίχουλα. Του τα πέταγε σε δόσεις, σαν συνταγογραφημένα χάπια κι εκείνος τα μάζευε τυφλά και υποτακτικά, σαν εκπαιδευμένο ζώο. Γι’ αυτό έφευγε μετά από κάθε ερωτική τους κορύφωση. Για να προλάβει τη δική της επόμενη ‘έξοδο’, διαφυλλάσσοντας έτσι και τα τελευταία υπολείμματα της στραπατσαρισμένης του περηφάνιας.
"- Μείνε απόψε.."
"- Τι νόημα έχει;.."
"- Αυτό είναι το πρόβλημα με σένα. Προσπαθείς να εκλογικεύσεις τα πάντα.. Δεν θα σου βγει σε καλό. Απλά στο λέω.."
Κρεμόταν απ’ τους μορφασμούς και τις λέξεις της, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει κάποιο κρυμμένο μήνυμα. Της δινόταν και πάλι ολοκληρωτικά, συνειδητοποιώντας πάντα πόσο λάθος είναι, μη μπορώντας όμως ποτέ να το ελέγξει. Άλλωστε αυτό του ζήτησε και σ'αυτό συμφώνησε. "- Να περνάμε καλά.."
Δεν είχε ιδέα για πόση ώρα είχε αποκοιμηθεί, ούτε πόσο ή τι είχε πιει. Το φωτάκι στον τηλεφωνητή αναβόσβηνε. Ένιωθε το κεφάλι του βαρύ, σαν να ξύπνησε από τρομερό εφιάλτη..
"- Μου λείπεις.. Αλλά θέλω μόνο να ξέρω αν είσαι καλά.. Χαίρομαι που τα ξαναβρήκατε.. Αρκεί να είσαι ευτυχισμένος.. Γεια χαρά.."
"- Είσαι τρελός", σκέφτηκε φωναχτά και αυτή τη φορά βάρυναν τα μάτια του από δάκρυα που δεν μπορούσε να συγκρατήσει. Βγήκε ξανά στη βεράντα για να μαζέψει τα θρύψαλα από τα σπασμένα ποτήρια. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στο μισοσκισμένο μακρόστενο πακέτο. Βούτηξε από το τραπέζι το βιβλίο, την κασέτα και το σημείωμα και τα έριξε πάλι πίσω χωρίς δεύτερη ματιά. Πήρε το μπλοκ από δίπλα κι έσκισε ένα κομμάτι χαρτί :
«..So take all that you know and stuff it in a hole,
And in ten thousand years someone will take you home, Rewind the words in which you roam..»
Μουντζούρωσε τη δική του διεύθυνση και διόρθωσε από πάνω σημειώνοντας τη δική της. Θα της το ταχυδρομούσε νωρίς το πρωί, πηγαίνοντας για τη δουλειά.
Δεν ήταν σίγουρος τι ήταν αυτό που τον έκανε να θεραπευθεί σε δυο μόλις ώρες από την εξάρτηση σχεδόν μιας ολόκληρης ζωής.. Ή μάλλον τώρα ήταν πιο σίγουρος από οτιδήποτε άλλο στη ζωή του τελευταία.. Το όνειρο που έβλεπε επί ένα χρόνο.. Είχε κλείσει για λίγο τα μάτια σ'αυτό, όμως ετούτη τη φορά ήταν το μόνο που ανυπομονούσε πραγματικά να ξαναδεί…
Ευχαριστώ τους φίλους για την όμορφη έμπνευση..
Ετικέτες DarkOnFire |
posted by weirdo @ 1:36 π.μ.   |
|
| 24 Comments: |
-
Η φωτογραφια: το δυναμικο πανω μισο που φευγει, με το στατικο κατω που δειχνει γαληνιο
ο ανθρωπος μεταβαινει, σε αχνη κατασταση (πλασμα θα τον ονομαζαν οι φυσικοι)
αργοσβηνει μεταβαινοντας, τοσο που η σκια του ειναι πιο "πραγματικη", πιο στερεη.
-
Σταματησα πρωτα εδω:
"Κι έγινε εκείνος πνοή. Ανάσα, για κάποια που τον χρειαζόταν, όσο δεν ένιωσε να τον χρειάζεται ποτέ κανείς.."
αργησα να σκεφτω οτι ειμαι εγω, ημουν ηδη μεσα στο κειμενο, απλα δεν το ειχα καταλαβει
μετα ξαναγυρισα λιγο πισω, "η αλλη", χαρακτηριζοντας την ετσι μπαινει στο περιθωριο,
ειναι σαν να της δινει ελεημοσυνη, πραγμα οχι και τοσο σπανιο, ταπεινωτικο, ομως αληθινο,
αφου ετσι πηγαινει η ιστορια σου, σκληρη.
Ειναι κι αυτη μια πλευρα του ερωτα, ο εξευτελισμος.
-
Διάβασα και τις τρεις ιστορίες σας, αλλά θα επανέλθω διότι τώρα είναι αργά...αν προσθέσεις και τις βότκες υπερβολικά:-)
-
-
Απ΄την ταραχή μου εκανα συνεχεια αναγραμματισμούς.. μαγισούλα μου, σου ζήτησα να δώσεις αμείλικτο τέλος και το εδωσες ετσι; Πρέπει να προσεχω τι εύχομαι.Σ' ευχαριστώ γλυκό μου για την ...απροσδόκητη τροπή στη ιστορία και για όλα.
-
Το όμορφο με την όλη ιστορία είναι πως αν και γράφτηκε από τρία διαφορετικά άτομα, μου έδινε την αίσθηση καθώς διάβαζα τα κείμενα πως είναι γραμμένα από το ίδιο χέρι. Κι αυτό είναι ΠΟΛΥ σημαντικό.
Χαίρομαι φάτσα που εμπνεύστηκες κάτι τόσο όμορφο. Η φώτο επίσης μου άρεσε πολύ. Νομίζω πως έδωσε πολλά στο κείμενο κι αυτή με τον τρόπο της.
Να γράφεις πιο συχνά then... :)
-
-
w μια πολύ ιδιαίτερη και πραγματική φαντάζομαι ιστορία...
ελπίζω να τα καταφέρετε να έρθετε κι εσύ και η δύσκολη φίλη σου...
-
Κείμενο που ζωντανεύει από πολλούς. Φαντασία ή πραγματικότητα? Έχω γράψει κάτι παρεμφερές νοηματικά στο μπλογκ μου. Και σύντομο: http://anestiaseis.blogspot.com/2008/03/blog-post_09.html
Καλή σου μέρα φίλη weirdo.
-
u.c.,
..ναι, είναι μια πλευρά του.. αλλά δύσκολα συνειδητοποιείς αυτήν ή οποιαδήποτε άλλη, όταν τον βιώνεις.. Δεν βλέπεις μπροστά σου..
γιώργο,
..πόσο δηλαδή μπορεί να ήπιες εσύ, ώστε να σου φανεί οποιαδήποτε ώρα 'αργά'..;
kate,
..κι εγώ σ'ευχαριστώ..
άβατον,
χαίρομαι που σου άρεσε, φίλε μου, να είσαι καλά..
the bluelephant,
...:)
marko,
..δύσκολη, αλλά από τα καλύτερα παιδιά..:)
ανέστη μου,
..σύντομο, αλλά περιεκτικό..
Καλό σου βράδυ..
-
..βρεθηκα στη γειτονια σου τυχαια..οι φωτο..οι λεξεις..ο τροπος..το μπλογκ σου γενικα με γυρισε πολυ πισω..ενιωσα οπως τοτε,χρονια πριν..sweet and tender hooligan..ωραια λογια ομορφη φειτονια..καλημερα.
-
κοίτα
όταν έρθετε να μου μιλήσετε κι όλας γιατί δεν σας ξέρω
-
"- Μείνε απόψε.."
"- Τι νόημα έχει;.."
Tosh amesothta...
-
να προσεχει μονο,τα ματια του να είναι εντελως στραμμενα στο όνειρο του, το καινουργιο του όνειρο. Γιατί αν "αλλοιθωρίζει" προς το παρελθόν που όσο να' ναι το ξερει καλύτερα θα περασει πολυ βασανιστικες ώρες.(Αν εγραφα και το τέλςο σου ορκιζομαι πως θα ήταν αποτρόπαιο γιαυτον. Γιατι αυτο του αξίζει μονο φαίνεται. Φιλι μαγισσούλα μου.:(((((((((
-
Καλωσήρθες, katerina μου και σ'ευχαριστώ.. :)
Εμένα μου φάνηκε πολύ ζεστή και οικεία η δική σου γειτονιά..
marko,
αν τα καταφέρουμε, ασφαλώς.. :)
καλή επιτυχία σε όλους σας
s.t.,
.....
(δύσκολη) kate,
δεν θα βγάλεις τίποτα έτσι..
ο καθένας βασανίζεται από μόνος του, για λόγους που πονάνε τον ίδιο, δεν χρειάζεται να 'τ'ακούει' κι από αλλού...
(..θετική στάση, δεν είπαμε...;!;)
φιλιά..
-
Νομίζω ότι είχα καιρό να διαβάσω τέτοιο ποστ.
Και τα 3 μέρη μου άρεσαν, αλλά νομίζω ότι επελέγη το κατάλληλο άτομο για να γράψει το τέλος.
(Έχουμε και κάποιες αδυναμίες, πώς να το κάνουμε...)
-
Σ' ευχαριστώ, νεαρέ μου, καλή εβδομάδα..:)
-
Ωραίο κείμενο, ωραίο τραγούδι, κι ένα όνομα για τον πρωταγωνιστή, που όποτε το βλέπω γραμμένο, εξακολουθεί να με ταράζει. Έστω και ελαφρά...
-
Χαίρομαι που είχα την ευκαιρία να το διαβάσω αυτό ... Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο πολύ μου άρεσε ... Γράφεις πολύ όμορφα ... Πάρα πολύ όμορφα !
-
3parties,
είναι παράξενο πόσο μας σημαδεύουν κάποιοι άνθρωποι, ώστε να εξακολουθούν να μας ταράζουν ακόμη και μετά από πολύ καιρό, οι ίδιοι ή έστω ίχνη τους..
Χαίρομαι που σου άρεσε, girl, καλημέρα :)
morpheus,
δεν φαντάζεσαι πόσο ενθουσιάζομαι όταν ανακαλύπτω πως nicks που θεωρητικά παραπέμπουν σε αντρικές περσόνες, ανήκουν σε γυναίκες!
Σ'ευχαριστώ, κοριτσάκι, καλή επιτυχία και καλά αποτελέσματα..:)
-
tipota den xegelietai pio eukola apo mia kardia...
-
-
Ήμουν σίγουρη ότι στο τέλος του κειμένου θα είχες και ανάρτηση του βιβλίου από το οποίο έγραψες ένα απόσπασμα.
Πολύ όμορφο κείμενο, που σε κρατάει σε αναμονή για τη συνείχεια... όσο για τα συναισθήματα που περιγράφει... απόλυτα ανθρώπινα και κατά την ταπεινή μου γνώμη, φυσιολογικά
Καλημέρα και καλό μήνα!
-
angel μου,
αν ισχύει αυτό, τη βάψαμε...:(
καλό μήνα, stalagmatitsa μου και σ'ευχαριστώ πολύ....:)
|
| |
| << Home |
| |
|
|
Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
Η φωτογραφια: το δυναμικο πανω μισο που φευγει, με το στατικο κατω που δειχνει γαληνιο
ο ανθρωπος μεταβαινει, σε αχνη κατασταση (πλασμα θα τον ονομαζαν οι φυσικοι)
αργοσβηνει μεταβαινοντας, τοσο που η σκια του ειναι πιο "πραγματικη", πιο στερεη.