 Μία από εκείνες τις στιγμές.. Που αισθάνεσαι ότι το σώμα σου μπορεί να ακινητοποιήσει έννοιες συμβατικές.. Όπως το χρόνο.. Έτσι, επειδή το ευχήθηκες.. Το κεφάλι σου ξεβράζει ένα-ένα ενθύμια.. Ξεμακραίνει, απομονώνεται.. Ανακαλύπτει μικρές ανάσες και τις συνθέτει από την αρχή.. Διογκώνεται.. Εικόνες που φλερτάρουν μία και μόνο εποχή του χρόνου.. Ο εγκέφαλος υπακούει αδιαμαρτύρητα και σκιαγραφεί ένα low-budget σκηνικό.. Κέρινες φιγούρες που αναδύουν την έντονη αύρα συνεύρεσης άγγελου με δαίμονα.. Ανάκατες ουσίες, νοθευμένες με σκισμένα πεντάγραμμα.. Όνειρα από ξύλο που καίγονται και γεννούν πυρακτωμένα αερικά.. Στη μέση, όμηροι οι κεντρικοί ήρωες.. Καυτές σάρκες που καταβροχθίζουν αχόρταγα η μία την άλλη.. Μέχρι να φτάσουν στον στόχο.. Να πετάξουν το τελευταίο σπίρτο στις καρδιές.. Πλάνα τραβηγμένα ερασιτεχνικά.. Στο παρελθόν.. 'Η στο μέλλον................ Καλό Χειμώνα.. _____________________________ ('Time of the Season'/THE ZOMBIES - playlist)
|
Ξέρεις από πριν πως οι κέρινες φιγούρες σου θα λιώσουν μέσα στα ξύλινα low-budjet σκηνικά σου μόλις πετάξεις το τελευταίο σου σπίρτο. Κι όμως, αυτή η φωτιά είναι που περιμένεις ηδονοβλεπτικά να δεις κι ίσως -αν δεν τρομάξεις- να πηδήξεις μέσα της...