There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
| 31.10.06 |
| Η PJ Harvey αφηγείται.. |
 He got lucky one timeHitting with the girl in room '509' She turned her back on him facing the frame Said, "- Listen Joe, dont you come here again.." White sun scattered all over the sea He could think of nothing, but her name 'Elise' God is the sweat running down his back The water soaked her blonde hair black Its a perfect day, Elise He got burned by the sun His face so pale and his hands so worn Let himself in room '509' Said a prayer and cried Its a perfect day, Elise.. _________________________________ ('A Perfect Day, Elise' /alb. 'IS THIS DESIRE?', 1998 ...από τα καλύτερά της, πιστεύω - playlist)
|
posted by weirdo @ 10:48 π.μ.   |
|
|
|
| 30.10.06 |
| Teardrop.. |
 Πάλι γι'αυτήν μιλάω, το ξέρω..
Σου ψιθυρίζει.. Ακούς;
Άπλωσε το χέρι να σου χαϊδέψει την ψυχή.. Τι νιώθεις;
Είναι εκεί.. Ακόμα..
Μην ανοίξεις το παράθυρο.. Μέσα σου κοίτα..
__________________________
'..Teardrop on the fire
Feathers on my breath..'
(Teardrop/MASSIVE ATTACK -playlist-) |
| posted by weirdo @ 1:04 μ.μ. |
|
|
|
| 28.10.06 |
| Peace of mind.. |
 Μερικές φορές το έχεις τόση ανάγκη.. Να τρυπώσεις κάτω από τα σκεπάσματα και να χαθείς στην αγκαλιά του.. Να πάψεις να σκέφτεσαι, έστω για λίγο.. "- Γιατί είσαι θυμωμένος μαζί μου, Μορφέα..;" |
| posted by weirdo @ 8:56 μ.μ. |
|
|
|
| 25.10.06 |
| It's only after dark.. |
 Κρύφτηκε πίσω από το ερειπωμένο κτίριο.. Το κορμί της έτρεμε από τους σπασμούς.. Από την πείνα.. ‘ Δεν μπορεί να πέρασε κιόλας ένας αιώνας από την προηγούμενη φορά..' Παρατηρούσε εξονυχιστικά τους περαστικούς.. Κάθε υποψήφιο θύμα.. ‘ Αυτός με τη μαύρη καμπαρτίνα μοιάζει νέος και υγιής..’ Τον παρακολουθούσε να πλησιάζει ανυποψίαστος προς την κρυψώνα της.. Να στρίβει τη γωνία.. Η ευκαιρία της.. Τον άρπαξε και τον ακινητοποίησε μεμιάς.. Ετοιμάστηκε να βυθίσει τα δόντια της στο λαιμό του.. Να τον κατασπαράξει.. ‘ Δεν θέλω να ζήσω όπως εσύ.. Αιώνια...’, την ικέτεψε έντρομος.. Εκείνη ξαφνικά σταμάτησε.. Αν και πεινούσε ακόμα.. Περισσότερο από ποτέ.. Τον ελευθέρωσε βιαστικά και πέταξε μακριά.. Στην πιο ψηλή κορυφή της πόλης.. ‘ Ούτε εγώ θέλω να ζω έτσι.. Χωρίς θάνατο.. Χωρίς τέλος.. Για πάντα..’. Στάθηκε να χαζεύει τις πρώτες χρυσαφιές αχτίδες να την πλησιάζουν δειλά-δειλά από το βάθος του ορίζοντα.. Σαν υπνωτισμένη.. Ήταν υπέροχο που έβλεπε την αυγή για πρώτη φορά.. Και τελευταία.. ____________________________________________________________ ('After Dark'/TITO & TARANTULA, από το OST /'From Dusk till Dawn' του Q.Tarantino.. playlist)
|
| posted by weirdo @ 11:06 μ.μ. |
|
|
|
| 24.10.06 |
| In Fear of Fear.. |
 Το παρακολουθούσε από μακριά, πολύ μακριά.. Από απόσταση μιας ζωής, θαρρείς.. Το φοβήθηκε από την πρώτη φορά που το αντίκρυσε.. Θεόρατο και σκοτεινό.. Επιβλητικό.. Δεν έπαψε ποτέ να του προκαλεί αγωνία και τρόμο.. Δέος ενδόμυχα.. Αποφάσισε να το διακινδυνεύσει.. Να πλησιάσει όσο πιο κοντά γίνεται, να προσπαθήσει να δει.. Ακόμη κι αν επρόκειτο για κάποια μυστήρια σατανική και αδηφάγα δύναμη, που θα τον κατασπάραζε.. Μόνο έτσι θα κατάφερνε να ηρεμήσει.. Ίσως ακόμη και να μπορούσε να κοιμηθεί χωρίς φως, έστω για μια νύχτα.. Δεν σκέφτηκε να πάρει προμήθειες μαζί του.. Δεν ήταν σίγουρος ότι θα κατάφερνε να φτάσει, έτσι κι αλλιώς.. Ούτε αν θα ξαναγύριζε ποτέ πίσω.. Άρχισε να περπατάει.. Δεν τον ένοιαζε η διαδρομή.. Οι παγίδες ή τα εμπόδια που θα συναντούσε.. Έπρεπε πάση θυσία να φτάσει.. Σ’ αυτό.. Το θεόρατο και σκοτεινό που είχε φυλακίσει τον ήλιο.. Ο ίδιος δεν τον είχε δει ποτέ, αλλά του είχαν διηγηθεί διάφορες ιστορίες.. ‘ Όταν ήταν ελεύθερος, του είχαν πει, ‘ ήταν ο πιο ισχυρός άρχοντας σ' ετούτο τον κόσμο..’ Άνοιξε το βήμα του.. Αγωνιούσε να φτάσει.. Το συντομότερο δυνατόν.. Ήταν κοντά πια, το ένιωθε.. Άρχισε να διακρίνει καθαρότερα.. Συγκεχυμένα όλα.. Ανακούφιση και απογοήτευση μαζί.. Ούτε τέρας, ούτε κάποια ανεξήγητη υπερφυσική δύναμη.. Ένα τεράστιο άψυχο, πέτρινο, γκρι τείχος.. Αυτό ήταν μόνο.. Απλωνόταν παντού, σαν να ήταν το τέρμα του ορίζοντα.. ‘ Και τώρα..; Κρύβεται, άραγε, πίσω του στ’ αλήθεια αυτό που ονομάζουν ‘ ήλιο’;..' Προσπάθησε να σκαρφαλώσει.. Έπεφτε ξανά και ξανά.. Πήρε μια πέτρα απ’ το χώμα και άρχισε να το χτυπάει με δύναμη, με μανία.. Μάταια.. Έπεσε στο έδαφος εξαντλημένος.. ‘ Δεν πρόκειται να καταφέρω τίποτε..’ σκέφτηκε.. Έκλεισε τα μάτια και άρχισε να κατευθύνει τις σκέψεις του.. Στο μουντό τοπίο.. Να φαντάζεται πώς θα μπορούσε να μοιάζει ο ήλιος.. Θα ήταν τόσο γαλήνιο, αν πέθαινε τούτη δω τη στιγμή.. Στ’ αλήθεια.. Άνοιξε τα μάτια, όταν άκουσε φωνές.. Παιδικές, σαν τη δική του.. Μικρά πλασματάκια με την ίδια αγωνία στα μάτια, όπως ο ίδιος.. ‘ Κι εσύ για το θεόρατο και σκοτεινό ήρθες, έτσι;.. Κι εμείς..’ Πετάχτηκε πάνω ξυπνώντας ξαφνικά από το όνειρο.. Ή τον εφιάλτη.. ‘ Αν βάλετε ένα χεράκι, ίσως μπορέσουμε να σκαρφαλώσουμε.. Ή να σκάψουμε το τείχος και να περάσουμε από την άλλη..’ ‘Look to yourself
And see behind
That you're not so small
Then you won't blame fear
When competing 's too much
As you fall on your back
As you fail to touch..’
________________________
('In Fear of Fear'/BAUHAUS) |
| posted by weirdo @ 1:43 μ.μ. |
|
|
|
| 23.10.06 |
| Breakfast at Tiffany's.. |
'The diamonds you gave me Still sparkle like diamonds Things that you made for me glow Turn into ambers Is all I remember And all that you left had to go ..'
Ταινίες που σου προκαλούν το ίδιο χαμόγελο, όπως την πρώτη φορά.. Σκηνές τόσο ζωντανές, σαν να ξεπήδησαν από το κινηματογραφικό πανί πριν μια στιγμή.. Νότες - μπαλαρίνες, που μόλις δραπέτευσαν από το πεντάγραμμο και χορεύουν μεθυσμένες.. Καλημέρα & καλή εβδομάδα..:)
('On the Fire'/HOLLY GOLLIGHTLY) |
| posted by weirdo @ 10:36 π.μ. |
|
|
|
| 19.10.06 |
| Slow Hands |
'We spies We slow hands You put the weights all around yourself..' ('Slow Hands'/INTERPOL)
|
| posted by weirdo @ 9:24 π.μ. |
|
|
|
| 17.10.06 |
| Le vent nous portera.. |
 Άρχισε να ψυχραίνει ο καιρός.. Για τα καλά.. Αέρας και σκοτεινιά έξω.. Σαν χειμερινό ξημέρωμα.. Η ατμόσφαιρα δένει τόσο καλά με το τοπίο της πόλης, που σου προξενεί μια μοναδική μελαγχολία.. Απρόσωπη, αλλά παράδοξα γλυκιά.. Στρέφεις το πρόσωπο στη φορά του ανέμου και αφήνεσαι να σε ταξιδέψει σε μελωδίες.. ‘.. Moon's a common scene around my town.. Here, where everyone is painted brown.. And if we feel that's not the way, let's go paint everybody gray..’ Καλό χειμώνα.. ___________________________________ ('Le vent nous portera'/ NOIR DESIR
'Maybe the people would be the times or between'/ LOVE)
|
| posted by weirdo @ 11:54 π.μ. |
|
|
|
| 12.10.06 |
| (still a) Sweet And Tender Hooligan.. |
   Είτε τον λατρεύεις, είτε τον μισείς.. Δεν νομίζω πως υπάρχει ενδιάμεση κατηγορία μετριοπαθούς συμπάθειας ή αντιπάθειας για τον Moz..:)) - Strangeways, Here He Comes...: - ΣΑΒΒΑΤΟ 25 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2006 - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΦΑΛΗΡΟΥ (ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ), ΑΘΗΝΑ - ΔΕΥΤΕΡΑ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2006 - ΠΥΛΗ ΑΞΙΟΥ, ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ___________________________________________________________ '..I once was a mess of guilt, because of the flesh. It's remarkable what you can learn, when you are born..' ("At last I am born"/RINGLEADER OF THE TORMENTORS)
|
| posted by weirdo @ 9:44 π.μ. |
|
|
|
| 11.10.06 |
| Αλληγορία.. |
... των αισθήσεων _________________________________________ ('Allegory of the Five Senses'/ Gérard de Lairesse, oil on canvas, 1668. )
|
| posted by weirdo @ 10:05 π.μ. |
|
|
|
| 9.10.06 |
| Just like the rain.. |
 Ασύμμετρα κομμάτια από κατάλευκο βαμβάκι σπαρμένα σε έναν τεράστιο γκρι καμβά... Ανοίγεις το παράθυρο και νιώθεις ότι αν απλώσεις το χέρι σου λίγο, μόνο λίγο, θα μπορέσεις να τα αγγίξεις.. Σε ‘τρώει’ να τα πειράξεις, να τα αγκαλιάσεις, να τα κατσιάσεις.. Είναι θυμωμένα, γι’ αυτό και δεν πρόκειται να τα ενοχλήσεις.. φανερά, τουλάχιστον.. Θα πας και θα σταθείς ακριβώς από κάτω τους.. Έτσι.. Μόνο και μόνο για να τα προκαλέσεις.. Μέχρι να ξεσπάσουν.. Για να έχεις μια καλή δικαιολογία να ξεσπάσεις κι εσύ.. ___________________________
(pic: 'SERENDIPITY'/ Antoine de Villiers 'JUST LIKE THE RAIN'/ Richard Hawley)
|
| posted by weirdo @ 11:53 π.μ. |
|
|
|
| 5.10.06 |
| Allegro (ma non troppo..) |
 Τελευταία στιγμή, αρπάζει εκείνο το ξεβαμμένο τζιν μπουφάν και τραβάει βιαστικά την πόρτα. Ζέστη και άπνοια, κι απόψε.. Αρχίζει να περπατάει. Ευθεία.. Περνά τη μεγάλη λεωφόρο και την περιφραγμένη πλατεία, χωρίς να ρίξει την παραμικρή ματιά τριγύρω. Φαντάζει αυτονόητο ότι κανείς και τίποτα δεν πρόκειται να διασταυρωθεί μαζί της αυτή την ώρα. Με βήμα σταθερό κι ασυνείδητο, σχεδόν μηχανικό, προσπαθεί να συντονίσει την αναπνοή της.. Ούτε το καλοκαίρι δεν αισθάνθηκε το οξυγόνο τόσο λιγοστό.. Βιάζεται.. Μάλλον. Δεν είναι απόλυτα σίγουρη γι’ αυτό.. Αποφασίζει να παρακάμψει την επόμενη φωτεινή λεωφόρο και να κόψει δρόμο από το επόμενο στενάκι. Έτσι για αλλαγή.. Απορεί. Τόσα χρόνια ακολουθούσε την ίδια ακριβώς διαδρομή.. Δεν πρέπει να είχε περάσει προηγούμενα από εκεί.. Ήσυχη γειτονιά, μα τόσο ήσυχη.. Μοιάζει ακατοίκητη.. Κοντοστέκεται. Σαν να ξέχασε ξαφνικά για πού ετοιμαζόταν μισή ώρα νωρίτερα. Λήθη.. Παροδική; Ίσως όχι.. Αισθάνεται μία αιφνίδια πίεση στα μηνίγγια.. Εικόνες να στριμώχνουν λέξεις.. Και το αντίστροφο. Ένα puzzle με χιλιάδες κομμάτια.. Θα καταφέρει άραγε να τα ενώσει..; Σταματά να περπατάει. Και να σκέφτεται.. What's the rush..?.. Δεν υπάρχει λόγος.. Όχι αυτή τη στιγμή, τουλάχιστον.. Κάθεται στο πεζούλι και βγάζει τα ακουστικά από την τσέπη.. ‘ Now she’s gone, love burns inside me..’ Χαμογελάει.. Τα αγαπημένα τραγούδια είναι ιδανική συντροφιά, κάθε στιγμή.. Σηκώνεται και φορά το τζιν μπουφάν, έτσι, παρά τη ζέστη.. Παράξενη βραδιά, τελικά.. Ό,τι πρέπει για μια εξερεύνηση και στα υπόλοιπα ήσυχα στενά εδώ γύρω.. ________________________________ ('Love Burns'/ BLACK REBEL MOTORCYCLE CLUB)
|
| posted by weirdo @ 1:31 μ.μ. |
|
|
|
| 4.10.06 |
| Not if you were the last junkie on Earth.. |
 Νωρίς απόγευμα καθημερινής, μετά το γραφείο. Χαμένη στους ορόφους και τους τίτλους του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ στην Πανεπιστημίου. Η αυτοβιογραφία του Τσάρλυ Τσάπλιν, Αμερικάνικο Ειδύλλιο.. Τη σιγή του μυαλού μου ταράζει ένα απαλό χέρι στον ώμο. Γυρίζω ξαφνιασμένη και την βλέπω. Πάει καιρός τώρα, τουλάχιστον πέντε μήνες από την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε. Πολύ αδύνατη, ως συνήθως, αλλά φτιαγμένη και καλοντυμένη. Δεν θυμάμαι να την έχω δει ποτέ ατημέλητη. Γλυκιά, σαν μικρή μαγισσούλα, παρά τα 35 της χρόνια. « Πού είσαι, κουκλίτσα μου;», έτσι με αποκαλεί κάθε φορά, « Γιατί δεν απαντάς στα μηνύματα..;». « Συγγνώμη-συγγνώμη, είμαι απαράδεκτη.. Τρέχω, μωρέ, τα γνωστά.. Αλλά σε σκέφτομαι πολύ.. Δεν σε ξεχνάω, να το ξέρεις..».. Χαμογελαστή, με φατσούλα ανέμελου, καλοπαροαίρετου, μικρού παιδιού. Αυτή είναι η εικόνα που έχω για εκείνη στο μυαλό μου. Το μόνο που καταμαρτυρά το κελί στο οποίο είναι εγκλωβισμένη χρόνια τώρα, τα μάτια της.. Αυτά τα υγρά μάτια, με τη μόνιμα ζωγραφισμένη θλίψη. Με μεγάλη απογοήτευση διακρίνω πάλι το ίδιο κενό, αυτό που έχει προσπαθήσει αποτυχημένα άπειρες φορές να γεμίσει. « Είσαι καλά..;» τη ρωτάω με σοβαρό τώρα ύφος, « Καλά, ναι.. Μια χαρά.. Πολλή δουλειά τελευταία και δεν πολυβγαίνω.. Τίποτα το συνταρακτικό..». Πάντα προσπαθεί να καμουφλάρει την αλήθεια, από όλους, ακόμη κι από μένα που ξέρει ότι, ακόμη κι αν δεν καταφέρει ποτέ να σπάσει τα δεσμά του εφιάλτη της, ποτέ δεν θα την δω σαν κατώτερη, σαν τρελή. Κι ας την απειλώ κάθε φορά, ότι, αν δεν κάνει κάτι δραστικό, δεν θα της ξαναμιλήσω ποτέ.. Τόσο, μα τόσο άδικο.. Σε κάνει να θες να τα σπάσεις όλα.. Μεγάλα παιδιά, με ψυχούλα και καρδιά μικρού, με ευαισθησίες που σε κάνουν να δακρύζεις, που θα μπορούσαν ( αν ήθελαν) να έχουν τα πάντα, έρμαια, σκλάβοι του πιο evilικού άρχοντα που έχει κυριαρχήσει ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη.. Της μεγαλύτερης άρνησης απέναντι στη ζωή.. Και της απόλυτης αυτοκαταστροφής.. Του παραμυθιού με το πιο άδοξο τέλος.. Των ναρκωτικών.. Για την Ε…
(Πάλεψέ το, ξωτικούλι.. Όχι για τους άλλους.. Μόνο για σένα..)
__________________________________________ ('Not if you were the last junkie on Earth'/THE DANDY WARWOLS -playlist) |
| posted by weirdo @ 12:45 μ.μ. |
|
|
|
| 3.10.06 |
| It's not the fall that hurts.. (It's when you hit the ground) |
 Παίρνεις μια βαθιά ανάσα.. Τεντώνεσαι, αισθάνεσαι ότι ψηλώνεις.. ‘ Μπορώ να τρέξω ξανά’, σκέφτεσαι.. Κάπου στο βάθος σκάει ένα μικρό χαμόγελο, αλλά.. Είδες που κατάλαβες καλά πάλι..; False alarm ήταν.. Και αυτό.. Έχεις κοκαλώσει.. Αισθάνεσαι τόσο βαρύς.. Σαν να έχουν αλυσοδέσει τα πόδια σου στο έδαφος.. Στρέφεις έντρομος το βλέμμα σου χαμηλά.. Όχι, δεν υπάρχουν πουθενά αλυσίδες.. Ούτε καν σκοινιά ( αυτά θα μπορούσες πολύ εύκολα να τα κόψεις).. Κοιτάζεις με μεγαλύτερη προσοχή και διαπιστώνεις ότι έχουν ξεκολλήσει τα φτερά.. Από τα σανδάλια.. Δεν μπορείς να τρέξεις χωρίς αυτά..; Αυτά ήταν που σου έδιναν τη δύναμη πριν..; Και στο κάτω-κάτω, είχε τόση σημασία να τερματίσεις..; Άδικος χρόνος, μωρέ.. Θα αρκούσε να γυρίσεις και να ρίξεις μια ματιά πίσω.. Μόνο μία.. Θα έβλεπες ότι έτρεχες μόνος.. ('It's not the fall that hurts'/CAESARS) |
| posted by weirdo @ 11:38 π.μ. |
|
|
|
| 1.10.06 |
| Μικραίνω.. Πειράζει; |
 Μακρύ ξενύχτι.. Με απίστευτο αλκοόλ.. Και πολλά γέλια.. Να ξεχειλίζουν μέσα από κόκκινες καρδούλες.. Και δακρυσμένα μάτια.. Να αναπολούν άλλες εποχές.. Νοσταλγία.. Και αναμνήσεις.. Γλυκιές και άχαρες.. Λίγο μακρινές.. Αδιαμφισβήτητα ζωντανές.. Ενήλικες - ‘πρώην παιδιά’.. Με μεγαλύτερη τρέλα από τότε.. Και περισσότερες αλήθειες.. Αιώνια παιδιά, τελικά.. Ευτυχώς.. Ιδιαίτερα εκείνοι που τώρα πια έχουν και δικά τους… |
| posted by weirdo @ 2:13 μ.μ. |
|
|
|
Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
