There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
| 27.9.06 |
| Mad World.. |
 'Αν νομίζετε πως τρελλάθηκα, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε να κόψετε ένα λουλούδι από τον κήπο του γείτονά σας..' (H. Ch. Bukowski - 'Burning in Water, Drowning in Flame : Selected Poems 1955-1973') Με ενθουσίασε η photo.. Δεν ξέρω, αν τελικά κόλλησα την φράση του Bukowski σε αυτήν, ή τη photo στη φράση του Bukowski.. Πάντως, το 'Mad World'/GARY JULES (..διατίθεται στην updated playlist -65 songs-. 'κλικ' δεξιά..:p) 'κολλάει' και στα δύο..:)
|
posted by weirdo @ 12:13 μ.μ.   |
|
|
|
| 25.9.06 |
| Twice lucky.. (always lucky..??) |
 Η πρώτη φορά, λίγους μήνες πριν, 5-10’ πριν το πιστολίδι επί της οδού Πανεπιστημίου ανάμεσα σε κλέφτες κι αστυνόμους, μετά από ληστεία σε γνωστή τράπεζα. Έχοντας περάσει ακριβώς από το σημείο όπου αδέσποτη σφαίρα έστειλε άσχετο περαστικό με βαρύ τραύμα στο νοσοκομείο.. Η δεύτερη, την περασμένη εβδομάδα, στο κέντρο της Αθήνας (πάλι), 5-10’ (πάλι) πριν τεράστιο κομμάτι τσιμέντου προπολεμικού κτιρίου προσγειωθεί στα πόδια αθώας περαστικής και τη στείλει (και αυτή) στο νοσοκομείο με σοβαρό χτύπημα. (Το αστείο εδώ είναι ότι στεκόμουνα ακριβώς κάτω από το επίμαχο σημείο της πτώσης και χαζολογούσα για ένα τέταρτο περίπου με συνάδελφο – αν δεν χτυπούσε το κινητό και δεν έπρεπε να φύγω βιαστικά, το πιθανότερο είναι ότι το τσιμέντο θα προσγειωνόταν, άνετα, λίγα λεπτά αργότερα στο κεφάλι μου…:) Άραγε, πότε να αναμένω να τριτώσουν οι συγκυρίες..; Είμαι περίεργη να δω το timing αυτή τη φορά..:)
Γέλιο έχει (έχω..), πάντως..:pPp (..θυμήθηκα παλαιότερο παρόμοιο προβληματισμό του επαρχιακού..:p) |
| posted by weirdo @ 10:25 π.μ. |
|
|
|
| 20.9.06 |
| The world is full of crashing bores.. |
 Μια διαπίστωση που κάνεις ολοένα και συχνότερα. Και πιο εύκολα. Το μάτι και τα διαισθητικά σου reflex αντιδρούν πλέον σχεδόν αυτόματα.. Τους συναντάς, άλλωστε, καθημερινά σχεδόν παντού, επομένως έχει καταντήσει ρουτίνα. Στον περίγυρό σου, στο εργασιακό σου περιβάλλον, ακόμη κι έξω στο δρόμο.. ( Αναγνωρίζεις με τρόμο σημάδια ακόμη και στον εαυτό σου..!) Ανθρώπους ‘άχρωμους’, ‘άγευστους’. Η απλώς εγκαταλειμμένους. Από τον ίδιο τους τον εαυτό. Στο έλεος τάσεων και προκαταλήψεων. Που δεν έχουν να πουν απολύτως τίποτα ( μιλιά έχουν, αλλά το δισκάκι τους έχει κολλήσει απ’ τα scratches.. από το τροπάρι που τους έχουν επιβάλει..) Μόρφωση, κουλτούρα, κοινωνικό – ή άλλο- status: φαίνεται πως oυδεμία σχέση τελικά, το σκορ με το άθλημα. Είναι αυτή η μικρή μετάλλαξη που προκαλεί στο πετσί της φυλής μας – συχνά εισχωρεί μέχρι το κόκκαλο- κάποιας μορφής ‘σύστημα’ ( άχαρη λέξη, φέρνει στο μυαλό μου εικόνες φυλακών υψίστης ασφαλείας από αμερικάνικες blockbuster ταινίες..). ‘Πρέπει’, ‘σωστά και λάθη’, ‘κανόνες’, στα οποία οφείλεις να συμμορφώνεσαι ( και καλά κάνεις). Δυστυχώς, εξακολουθείς να υπακούς αγόγγυστα κι αδιαμαρτύρητα, ακόμη κι όταν γίνεσαι ο ίδιος αντικείμενο αδικίας κι εκμετάλλευσης, τα λεγόμενά σου ή οι πεποιθήσεις σου αντικείμενο λογοκρισίας. (‘ Compliance’: ο επίσημος διεθνής όρος – βλ. και κείμενα των Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σφύζουν από αυτόν..:). Σχήμα οξύμωρο, αλλά συχνά σου οριοθετεί ακόμη και πήχεις που ( χα!) εσύ καλείσαι στο τέλος να υπερπηδήσεις. Για να είσαι επιτυχημένος. Ή να θεωρείσαι ευτυχισμένος.. ( Ή, για να μην παρεκκλίνεις από το ρεύμα, μην τυχόν και σε περάσουν για τρελό..)Μέτρα και σταθμά. Υπέρμετρα και ημίμετρα. Λύσεις συμβατικές. Λύσεις ανάγκης. Συχνά σου φαίνονται όλα βουνό. Να σπάσεις φράγματα και να καταρρίψεις λογικές. ( Όχι απαραίτητα τις δικές σου..) Εθελοτυφλείς. Και ονειροβατείς.. Σαν να βάζεις αναπληρωματικό παίκτη στη θέση σου. Αποφασίζεις να μείνεις έξω απ’ το χορό. ( Έξω απ’ το πρόβλημα..) Αλλά τραγουδάς μια χαρά από κει.. Φόβοι, δειλία.. Και κάποιες μικρές ελεύθερες πτώσεις. Εκ του ασφαλούς, φυσικά ( το σκοινί είναι πάντα σχεδόν ραμμένο στη μέση σου.. Σαν το στόμα σου, ένα πράγμα.) Συχνά γίνεσαι παθητικός παρατηρητής της ζωής σου. Φοβάσαι, αναγκάζεσαι. Αλλά αυτό δεν είναι ηρωισμός.. Ο μικρόκοσμός μας έχει άλλες μαγκιές. Αρκεί να είσαι μέσα στο παιχνίδι ( στο σύστημα.., στο πρόβλημα..) Κι ας μην σκαμπάζεις από cheat-modes ή σπασμένους κωδικούς.. Να τολμάς να παίζεις ( να αντιμετωπίζεις καταστάσεις..). Σε συστήματα ( περιβάλλοντα..) με διαφορετικές διαβαθμίσεις κι επίπεδα δυσκολίας.. Ρίσκα; ( εννοείται).. Κόστη; ( αναγκαστικά).. ‘ Από μέσα’, όμως. Αν καταφέρεις κάτι, θα’ ναι μόνο επειδή αγωνίστηκες εκεί. Για να μπορείς να είσαι ό,τι γουστάρει το μυαλό σου να είσαι.. Ελεύθερος.. Ή απλά και μόνο αληθινός.. _________________________________ ('The world is full of crashing bores'/ MORRISSEY) |
| posted by weirdo @ 7:42 μ.μ. |
|
|
|
| 19.9.06 |
| The Soul of the Rose |
 ' And the soul of the rose went into my blood, As the music clash'd in the hall; And long by the garden lake I stood, For I heard your rivulet fall From the lake to the meadow and on to the wood, Our wood, that is dearer than all; ' 'Maud; A Monodrama', Part I. XXI. Chapter VI. (MAUD, AND OTHER POEMS, 1855, Alfred Lord Tennyson) ________________________________________________________________________ 'The Soul of the Rose' (/ 'My Sweet Rose'), 1908, oil on canvas, John William Waterhouse |
| posted by weirdo @ 9:06 π.μ. |
|
|
|
| 18.9.06 |
| Black.. |
..Σαν την βροχή, που εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή.. Την ώρα που ο ήλιος θα έδινε το τελευταίο χτύπημα που θα με έβγαζε νοκ-άουτ.. Είχα αρχίσει να μην τα πάω πια καθόλου καλά μαζί του, ήταν φανερό.. Ούτε με τη μέρα.. Όσο το σκέφτομαι, ποτέ δεν ήμασταν πραγματικά κοντά.. Τα φωτεινά πράγματα ανήκουν σε άλλους ανθρώπους.. Δικαιωματικά..
Νύχτα.. Βροχή.. Αυτά τα δύο με νιώθουν, νομίζω.. Και μου το δείχνουν.. Ακόμη και σε στιγμές αδυναμίας, που δεν αντέχουμε ο ένας τον άλλον.. Δίνουν τόπο στην οργή και συνεχίζουν να με βοηθάνε να συγκεντρώνομαι καλύτερα.. Χωρίς παρεμβολές.. Να διακρίνω με μεγαλύτερη νηφαλιότητα τις μικρές κουκίδες κάπου στο βάθος μέσα μου και να μπορώ να τις ενώνω.. Και τότε είναι που καταφέρνω και σχηματίζω εικόνες.. Μαγικές.. Και με χρώμα..
______________________________
Black (αξεπέραστο..) / PEARL JAM
|
| posted by weirdo @ 12:46 π.μ. |
|
|
|
| 15.9.06 |
| Ο Νόμος του Μέρφυ |
 - Καλά πάμε..................................................... |
| posted by weirdo @ 1:56 μ.μ. |
|
|
|
| 13.9.06 |
| Instant street.. |
 ..Είναι η τέταρτη φορά που μετακινεί τα δύο ποτήρια. Όπως είχε κάνει και με τα μαξιλάρια του καναπέ, τα βιβλία στο τραπεζάκι και την αλληλογραφία πάνω στο cd-player. Η ίδια βαρετή διακόσμηση, τα ίδια βαρετά αντικείμενα all around. Από Δευτέρα τα ξεφορτώνεται for good.Το OST του ‘Broken Flowers’ παίζει ακόμα.. ‘Yegelle Tezeta’.. Μια γρήγορη ματιά στον καθρέφτη. Το φόρεμα είναι μάλλον too much για χαλαρό δείπνο στο σπίτι, αλλά who gives a shit.. Το μπουκάλι ακόμη κλειστό.. ( κι έχει περάσει τουλάχιστον μία ώρα από την ώρα που, λογικά, θα έπρεπε να ήταν ήδη εκεί..). Το ανοίγει προσεχτικά και φέρνει το στόμιο στα χείλη της.. Όπως κάνει με τη μπύρα.. It’s more fun, έτσι ( αν και λιγότερο elegant για γυναίκα).. Βυθίζεται στα μαξιλάρια του καναπέ, που βιάστηκε να πετάξει κατάχαμα. Ήταν κουτό που προσπαθούσε να συμμαζέψει το χάος από το πρωί.. Άσε που, όταν είναι όλα τακτοποιημένα, δεν μπορεί να βρει ποτέ αυτό που ψάχνει.. Βυθίζεται στις σκέψεις της, που τώρα κολυμπάνε μέσα στο μπουκάλι.. Message in a bottle.. Το φαγητό στο φούρνο μπορεί να παραμείνει εκεί. Μέχρι αύριο.. Ή και να πεταχτεί στα σκουπίδια. Στα επόμενα πέντε λεπτά.. Έτσι κι αλλιώς, εκείνη δεν θα έτρωγε. Ούτε κανείς άλλος, απ' ότι φαίνεται.. Απεγκλωβίζεται από το ηλίθιο φόρεμα και φοράει το τριμμένο της μαύρο τζιν.. Πιο άνετα έτσι, για μια περατζάδα από εκείνο το ξεχασμένο στέκι.. ( Άραγε η μπαργούμαν-σωσίας της Morticia Addams δουλεύει ακόμα εκεί..;:)Η πόρτα κλείνει αθόρυβα πίσω της. Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχήσει τους γείτονες.. Είναι ήδη περασμένες 02.00.. ('Instant street'/DEUS) |
| posted by weirdo @ 3:02 μ.μ. |
|
|
|
| 12.9.06 |
| Tides in.. |
 It's running out.. Your oxygen.. You have to rush, if you are willing to make it to the surface.. (Unless you like it down here..) ____________________________________________________________________________________ 'Let's sing' (WINYLS).., 'Orange crush' (EDITORS).., 'Fuzzy' (GRAND LEE BUFFALO).., 'The kids are on high street' (MADRUGADA)..,'Wonders never cease' (MORCHEEBA).., Oh, my love' (SOPHIA).., 'Another sunny day' (BELLE & SEBASTIAN).., 'Gimme shelter' (ROLLING STONES).., 'Teenage kicks' (UNDERTONES).. Ο βυθός έχει εκπληκτικό soundtrack, πάντως.. Sirene's call.. |
| posted by weirdo @ 3:18 μ.μ. |
|
|
|
| 11.9.06 |
| Get some sleep.. |
Μπορείς να χαμογελάς; Συνέχεια; Φυσικά και μπορείς.. Ακόμη κι όταν έρχονται στιγμές που αυτό σε εξουθενώνει.. Γιατί το πρόσωπο στον καθρέφτη δεν είναι πάντα το δικό σου.. Ε, και..; Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, είναι να χαμογελούν οι άλλοι..
Πάντως, κακώς δεν πήγες σε δραματική σχολή, όταν είχες την ευκαιρία.. Θα γινόσουν καλή ηθοποιός.. |
| posted by weirdo @ 12:18 μ.μ. |
|
|
|
| 8.9.06 |
| Man on the moon |
 Πώς θα άντεχα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου.. Καρφωμένα εκεί.. Κι ας ήξερα ότι θα ήταν αδύνατο να αντικρίσω το φως της ημέρας ξανά.. No turning back.. Φοβάμαι.. Τη λάμψη σου.. Που πηγάζει απ'τα σκοτάδια μου.. Και καταλήγει σε μια απέραντη διαδρομή.. Ένα ταξίδι στο φεγγάρι.. Χωρίς επιστροφή.. |
| posted by weirdo @ 8:31 π.μ. |
|
|
|
| 7.9.06 |
| Περί γυναικείας κατινιάς.. |
 Η Αναστασία άλλαξε 35 χρώματα, όταν κάποιος της σφύριξε ότι η Weirdo πρόκειται να πάρει προαγωγή. Ξεσκόνισε, λοιπόν, το πολύτιμο φτυάρι της ( αν και δεν χρειαζόταν, γιατί το δουλεύει το εργαλείο σχεδόν σε καθημερινή βάση) κι άρχισε να σκάβει έναν εντυπωσιακότατο λάκκο, με μεγάλη δεξιοτεχνία και χάρη ( έχει κι ένα επίπεδο, γαρ:) : ‘.. -Μωρέ, μπράβο.. Εμ, έτσι είναι οι προύχοντες.. Όμορφη είναι, της έχουν και αδυναμία.. Αναμενόμενο κάποια στιγμή να την κάνουνε και προϊσταμένη.. Ποια θα έκαναν, εμένα..;:)’ Αγαπητή Αναστασία, - όταν θα ξεκολλήσει το ακουστικό από το αυτί σου ( μα πόσα έχετε πια να πείτε κάθε μέρα με σύζυγο, αδερφή, ξαδέρφη, τριτοξαδέρφη, μπατζανάκισα κλπ-κλπ;;) και δεήσεις να διεκπεραιώσεις το 1/10 από όσα έχεις χρέος να κάνεις, - όταν η χάρη σου κάνει την τιμή να εξυπηρετήσει ευγενικά κανέναν ταλαίπωρο συνταξιούχο ( όχι τα γνωστά σου ‘γιατί ήρθατε χωρίς να πάρετε τηλέφωνο, ε;.., είμαστε τρομερά απασχολημένοι σήμερα..! – fuck.. , δεν πέτυχε το φύλλο για την στριφτόπιτα, πρέπει να το ψάξω επειγόντως στο internet), - όταν θα πάψεις να σχολιάζεις τι φοράω εγώ ( ευτυχώς, δεν είμαστε στον ίδιο χώρο, άλλοι στα λένε) ή η κακομοίρα, η κολλητή μου που της έχεις κάνει τη ζωή πατίνι τόσα χρόνια, - όταν θα σταματήσεις, επιτέλους, το γλείψιμο, χοντροπέσιμο, δήθεν τυχαίο χούφτωμα προς συναδέλφους και προισταμένους, - και, γενικώς, όταν παρκάρεις το καλάμι, πάψεις να ασχολείσαι και να σκυλιάζεις με τις ζωές των άλλων και δεις τι μπορείς να κάνεις με τη δική σου καμπούρα ( εε, και τα κιλάκια σου, αλλά αυτό θα μπορούσε να μην έχει καμία σημασία, αν ήσουν straight άτομο), Τότε θα καταλάβεις, ότι τη δικαιούμαι με χίλια την ρημαδοπροαγωγή ( που την έχω γραμμένη, δηλαδή, έτσι κι αλλιώς), γιατί είμαι το ακριβώς αντίθετο από σένα.. Σε όλα....:) ( Κρίμα και σ’ έχω στηρίξει πολλάκις στο παρελθόν, το ζώον, ακόμη κι όταν δεν το άξιζες..) Φιλάκια..:p |
| posted by weirdo @ 8:56 π.μ. |
|
|
|
| 5.9.06 |
| Once more with feeling.. |
 Πλαστελίνη..
Η ομορφιά βρίσκεται στη ματιά ενός ακόμη νεανικού ονείρου
Που δεν ξεπουλάει την ψυχή του για λίγη αυτοεκτίμηση
Και αυτό δεν είναι πλαστελίνη..
Η ομορφιά βρίσκεται στην επιθυμία και την κάθε δύστροπη εξαγορασμένη καρδιά
Που δεν ξεπουλάει την ψυχή της για λίγη αυτοεκτίμηση
Και αυτό δεν είναι πλαστελίνη..
Μην ξεχνάς να είσαι αυτό που είσαι..
Το μόνο πάνω στο οποίο μπορείς να βασιστείς, είναι ότι 'δεν μπορείς να βασίζεσαι σε τίποτα'
Μην πας να ξεπουλήσεις την ψυχή σου για λίγη αυτοεκτίμηση
Μην γίνεις πλαστελίνη..
Μην ξεχνάς να είσαι αυτός που είσαι..
Μην ξεχνάς να είσαι αυτή που είσαι..
Αυτό που είσαι..
__________________________________________________________________
(Ελαφρώς) ελεύθερη μετάφραση του αγαπημένου 'Plasticine' των Placebo (= 'φάρμακο χωρίς δραστική επενέργεια, για θετικό προιδεασμό ασθενούς'..)
Οι Placebo θα μας ταξιδέψουν για ακόμη μία φορά απόψε στον μοναδικό, μελαγχολικό, παραμυθένιο τους κόσμο..:)
|
| posted by weirdo @ 10:55 π.μ. |
|
|
|
| 4.9.06 |
| In the margins.. |
 Ιδρωμένος.. Σαν να είχε μόλις γυρίσει από αλητείες στη βροχή, κάπως έτσι ξύπνησε.. Ίσως από εφιάλτη, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί τίποτα. Ούτε καν πού πέρασε το προηγούμενο βράδυ, πόσο ήπιε ή ποια φιλότιμη ψυχή τον κουβάλησε (πάλι) σπίτι.. Tabula rasa.. Έτρεξε στο μπάνιο κι άνοιξε τη βρύση. Άφησε το νερό να τρέχει κι έμεινε να κοιτιέται στον καθρέφτη. Σαν υπνωτισμένος. Καμία ανησυχία.. Ούτε για τις κόκκινες γρατσουνιές στον αριστερό ώμο, ούτε για τα ακόμη πιο κόκκινα μάτια.. Σαν να προσπαθούσε να σκανάρει κάτι. Πίσω από τον καθρέφτη.. Μέσα από το είδωλό του.. «- Τι προσπαθείς να κάνεις, ρε..;» αν οι σκέψεις του μπορούσαν να δραπετεύσουν και να υψώσουν ανάστημα, θα ήταν ικανές να σηκώσουν όλη τη γειτονιά στο πόδι, «.. δεν θα βάλεις ποτέ μυαλό, μαλάκα..» Όλα γύριζαν στο κεφάλι του, οι ίδιες βαρετές εικόνες ξανά και ξανά. Οι νύχτες τα τελευταία τρία χρόνια καρμπόν. Ειρωνεία.. Από εκείνο το βράδυ που άρχισε να κατρακυλάει από το ζενίθ στο ναδίρ.. Και να φανταστείς ότι προσπαθούσε να ξεχάσει.. Έριξε βιαστικά νερό στο πρόσωπό του κι επέστρεψε στο δωμάτιο. Άνοιξε το παράθυρο, άναψε τσιγάρο και βυθίστηκε στην παλιά ξεφτισμένη πολυθρόνα. Η ώρα σχεδόν 5.00.. Δεν πρέπει να κοιμήθηκε πάνω από μια ώρα, αλλά του φάνηκε πως είχε ήδη αρχίσει να ξενερώνει.. «- Πότε έφυγε αυτή και δεν την πήρα χαμπάρι..». Η Νάνσυ, η Μαίρη, η Σοφία.. Μία απ’ αυτές.. Μπορεί και όλες.. Κι άλλες προηγούμενα, αλλά πού να θυμάται τώρα όλα τα ονόματα.. Οι καλές του νεράιδες.. Του σκότους.. Που έριχναν λίγο φως στις νύχτες του.. «- Δεν βαριέσαι.. Να μείνω λίγο μόνος, μπας και καταφέρω να γράψω τίποτα..». Να μείνει μόνος. Και πότε, αλήθεια, είχε παρέα..; Όλα αυτά τα ατέλειωτα βράδια που γύρναγε στα γνώριμα καταγώγια, έπινε και γινόταν χώμα με τους ίδιους - ή καινούριους- θαμώνες ( όχι, κανένας τους δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί φίλος.. γνωστός μόνο).. Μπορεί να ξέρναγε, να πήδάει τις γνωστές νεράιδες και, - ο κανόνας- μόνο αφού είχε αρχίσει πια να ξημερώνει να καταλήγει σπίτι.. Ή στα σκαλιά του.. Γεμάτα τα βράδια του.. Πανομοιότυπα.. Προπαντός μοναχικά.. Fed up.. Πόσο ακόμα να συνεχιστεί αυτό.. Οι ίδιες άχρωμες και ανθυγιεινές συνήθειες.. Του το είχε τονίσει και ο γιατρός «-..πρόσεχε λίγο, γιατί δεν το βλέπω καλά το συκώτι σου..» Πήρε το laptop στο κρεβάτι. Είχε καιρό να το κάνει αυτό.. Δεν ήταν δικό του το φταίξιμο.. Απλά όλο αυτό το διάστημα κοιμόταν τη μέρα.. Θα μπορούσε να αλλάξει ακόμα κι αυτό όμως.. Το ξάφνιασμα από το δυνατό μπλε της οθόνης κράτησε κλειστά τα μάτια του για λίγο, αλλά δεν άναψε άλλο φως.. «- Καλύτερα έτσι..», σκέφτηκε «.. άλλωστε σε λίγο ξημερώνει..» (τιτλάκι: Echo & The Bunnymen) |
| posted by weirdo @ 9:38 π.μ. |
|
|
|
| 1.9.06 |
| Τα Καινούρια Ρούχα του Αυτοκράτορα |
 Ξεφορτώθηκες το βαρύ φόρεμα και το φουρό.. Πέταξες μακριά τα γοβάκια.. Σκούπισες ό,τι απέμεινε από τη χρυσόσκονη στο κορμί και το πρόσωπό σου.. Ωραία.. Τώρα κλείσε τα μάτια.. Πάρε μια βαθιά ανάσα.. Και άνοιξέ τα πάλι, αργά.. Για να μην τρομάξεις..
…από θαυμασμό
…ή απογοήτευση
(Θα καταλάβω αν σ’ αρέσει το είδωλο............. Ο καθρέφτης θα είναι στη θέση του..
‘Η σκορπισμένος σε χίλια κομμάτια..) _________________________________ τίτλος-παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν..
|
| posted by weirdo @ 1:45 μ.μ. |
|
|
|
Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
