There is a place.. A place in Hell reserved for me and my friends.. And if ever I wanted to cry, then I will.. Because I can..
| 31.8.06 |
| At last.. |
 ...κατόπιν σχετικού διαλογισμού, περισυλλογής, εργασιών, διεργασιών, πολύτιμης βοήθειας και ανέλπιστης υπομονής (:p) από την καλή φίλη ptwsh, το όνειρο ( και η θρασεία απαίτηση :pP) ν'ακούν και άλλα αυτάκια ( εκτός από το δικό μου αριστερό σουρωτήρι) ένα απειροελάχιστο της playlist του μυαλού μου, επιτέλους (!) πραγματώθηκε................ Hope you can enjoy, as well..:) Πτωσούλα- sweety, ένα μεγάαααλο ευχαριστώ...... |
posted by weirdo @ 2:02 μ.μ.   |
|
|
|
| 30.8.06 |
| Tainted Love (the song) |
 Τα cd σου στο πάτωμα.. Δεκάδες.. Σαν τις ακατάστατα σκορπισμένες σκέψεις σου πάνω σε μελωδίες.. Αναρίθμητες.. (Both..) Τα cd έξω από τις θήκες.. Χύμα.. The thoughts 'r running out of your brain.. Τις μελωδίες, τουλάχιστον, δεν χρειάζεται να τις συμμαζέψεις, ακόμη κι αν περιμένεις κόσμο.. :) Ακούς (από το πρωί).. Sunday Morning (VELVET UNDERGROUND).. Slut (DANIELLA’S DAZE).. Piano Lessons (PORCUPINE TREE).. Some Velvet Morning (NANCY SINATRA – LEE HAZELWOOD).. Lose Control (JAMES).. Nearly Lost You (SCREAMING TREES).. Strange Colour Blue (MADRUGADA).. Flood (JARS OF CLAY).. Lose Myself In You (MISSION).. Goodbye June Fool (MADDER ROSE).. The Ghost of Our Love (RICOCHETS).. Trouble In My Brain (SUNNY BOYS).. Untitled (INTERPOL).. I Will See You In Far-Off Places (MORRISSEY)..
Tainted Love
(..ακούγεται με το ίδιο πάθος - though different mood-
από GLORIA JONES (the original), αλλά και τις πολύ αγαπημένες διασκευές των SOFT CELL, INSPIRAL CARPETS, MARILYN MANSON..:)
________________________________________________
- Αντί να τα γράφεις, άντε να ξεστραβωθείς να κάνεις κανένα upload… :pPp
|
| posted by weirdo @ 10:48 π.μ. |
|
|
|
| 29.8.06 |
| Σείριος.. |
 - Τα αστέρια είναι σαν πυρηνικοί κλίβανοι.. : Λάμπουν μέχρι να εξαντληθούν τα καύσιμά τους..
|
| posted by weirdo @ 10:15 π.μ. |
|
|
|
| 28.8.06 |
| Back to school.. |
 Κάπως έτσι σου φαίνεται.. Όχι ότι οι δύο εβδομάδες θα μπορούσαν να θεωρηθούν enough time για την όποια φυγή.. ( Άλλωστε, ήθελες να επιστρέψεις..) Είναι αυτή η παθητική μελαγχολία που σου μένει κατάλοιπο από τα μαθητικά χρόνια.. Όταν μετά από ανέμελα καλοκαίρια που έμοιαζαν ατέρμονα τότε ( ‘ schools out for summer’ - 2,5 μήνες, ε..;), έφτανε η στιγμή της επιστροφής.. Στα θρανία, τις ίδιες συνήθειες, την πραγματικότητα.. Βάρβαρο πρωινό ξύπνημα, διαγωνίσματα, διάβασμα, το ίδιο στενάχωρο σύνδρομο τα Κυριακάτικα απογεύματα.. Τα βιώματα απλά επαναλαμβάνονται.. Κι ας μην είναι ( χμ.. ακριβώς..) υποχρεωτική η παρακολούθηση τώρα πια.. Smells like teen spirit..? No way.........:!)
Καλημέρα & καλή εβδομάδα |
| posted by weirdo @ 7:50 μ.μ. |
|
|
|
| 24.8.06 |
| In the cold light of morning.. |
 Σαν να φύσηξε λίγο.. Όσο πατάει η γάτα.. Κάτι είναι κι αυτό.. Change of season.. H σαδιστική ζέστη των προηγούμενων ημερών, σκέτο μαρτύριο.. Κυκλοφορείς σχεδόν όλη μέρα με το μαγιώ, ξυπόλητη.. Χωρίς διάθεση να ντυθείς ή να φτιαχτείς.. (Εντάξει, είναι κι αυτό μια μορφή ελευθερίας.. – και δεν έχει να κάνει με τη ζέστη..) Τουλάχιστον μαύρισες.. Τη Δευτέρα που επιστρέφεις στη δουλειά, μπορείς να θεωρείς ότι εκτέλεσες το χρέος των διακοπών σου και για φέτος.. Μου φαίνεται ότι θέλεις να επιστρέψεις.. Όχι ότι είσαι workaholic.. Ίσως ξεκουράστηκες περισσότερο από όσο θα ήθελες.. Ή σκέφτηκες περισσότερο από όσο πρέπει.. Προτιμάς να είσαι σε εγρήγορση.. Κι ας τρέχεις μέχρι αργά, πάλι.. Είσαι και λίγο μαζόχα, εδώ που τα λέμε.. Κανείς δεν είναι τέλειος.. (Ειδικά εσύ, χαζούλα..:) Νομίζω ότι μου έλειψε αυτό το κρύο πολύ πρωινό φως.. Τις καθημερινές που ξυπνάω για το γραφείο.. Που δεν έχει καμία σχέση με καλοκαίρια.. Για την ακρίβεια, δεν έχει σχέση με καμία εποχή του χρόνου.. Έχει αυτό το ‘ταραγμένο’ που υπάρχει και μέσα σου.. Και είναι απίστευτα καθαρό.. Και μπλε.. _________________________________________________________________ In the cold light of morning από το MEDS των Placebo..
Θα μπορούσε να ντύσει τόσο ταιριαστά κάποιο από τα παραμύθια του Tim Burton.. |
| posted by weirdo @ 7:54 μ.μ. |
|
|
|
| 20.8.06 |
| Once upon a time.. |
…Σε κάποιο πολύ μακρινό δάσος, κατοικούσε ένα μικρό ξωτικό που το έλεγαν Αστερούλη. Ζούσε στη σπηλιά ενός βουνού που είχε διαμορφώσει σε ένα πολύ όμορφο και ζεστό σπιτικό, μόνος του για πολλά-πολλά χρόνια, όμως ποτέ του δεν αισθάνθηκε έτσι. Η φύση και τα ζωάκια του δάσους, ήταν γι’ αυτόν η σημαντικότερη συντροφιά. Ήταν ελεύθερος κι ευτυχισμένος.
Ένα ηλιόλουστο πρωινό, κι ενώ έκανε τον συνηθισμένο του περίπατο γύρω από τις όχθες της κοντινής λίμνης, ακούει μια παράξενη μελωδία, που όμοιά της δεν είχε φτάσει στ’ αυτιά του ποτέ πριν. Ξαφνιασμένος, κοιτάζει γύρω του να δει από πού προέρχεται. Στην αντίπερα όχθη της λίμνης, βλέπει καθισμένο ένα κοριτσάκι να τραγουδάει ..
Με διστακτικό βήμα το πλησιάζει:
-«Ποια είσαι..; Πώς βρέθηκες εδώ..;», ρώτησε απορημένος..
-«Με λένε Φεγγαρούλα», απάντησε εκείνη, «..και είμαι ξωτικό, σαν εσένα, Αστερούλη..»
.
-«Ξέρεις το όνομά μου.. Μα πώς..; Εγώ δεν σε ξέρω..».
-«Ναι, σε ξέρω.. Δηλαδή πρώτη φορά σε βλέπω τώρα..» απάντησε η Φεγγαρούλα «..αλλά μου έχουν μιλήσει τα ζωάκια για σένα εδώ και καιρό.., ξέρεις μένω κι εγώ σ’ αυτό το δάσος, αλλά στη νοτιότερη πλευρά του. Δεν έχεις έρθει ποτέ μέχρι εκεί, έτσι δεν είναι..;».
-«..Κατάλαβα», αποκρίθηκε ο Αστερούλης, «..Όχι, δεν έχω κατέβει ποτέ ως εκεί.. Δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα έχει νόημα ή ότι θα μπορούσα να συναντήσω κάτι που να μην υπάρχει εδώ που ζω όλη μου τη ζωή..»
-«..Ξωτικά είμαστε, όχι μάγοι..! Δεν μπορούμε να τα ξέρουμε και όλα, ε;», τον πείραξε η Φεγγαρούλα. «Ξέρεις, κι εγώ μόνη μου κατοικώ εκεί, εδώ και πολύ-πολύ καιρό. Εντάξει, όχι εντελώς μόνη.. Η αλεπού και η κυρία Κουκουβάγια είναι ‘κολλητές’ μου και κάνουμε καλή παρέα.. Όπως και τα υπόλοιπα ζώα του δάσους..»
-«Γιατί ήρθες..;», ρώτησε με σοβαρό ύφος ο Αστερούλης.
-«Δεν ξέρω αν έκανα καλά ή αν σε αναστάτωσα.. Βλέπεις, μόλις έμαθα ότι υπάρχει κι άλλο πλάσμα όμοιο με μένα σ’ αυτό το απέραντο δάσος, θέλησα τόσο πολύ να σε γνωρίσω.. Κι από όσο καταλαβαίνω, μάλλον δεν είχα άδικο..»
-«Ναι, ξωτικό κι εσύ, φίλη με τα ζώα κι εσύ..», απάντησε μπερδεμένος ο Αστερούλης.
-«Μπορούμε να γνωριστούμε καλύτερα, αν θες.. Να γίνουμε φίλοι.. Θέλεις;..!»
-«Τι να σου πω τώρα.. Αισθάνομαι λίγο άβολα μαζί σου, συγγνώμη.. Αλλά έτσι έχω συνηθίσει.. Δεν είχα συναντήσει ποτέ ξανά ξωτικό πριν.. Ή έστω, κάτι που να μοιάζει σε μένα.. Στη μορφή.. Ή σε οτιδήποτε άλλο.. Όμως, φαντάζομαι ότι δεν θα ήταν εντελώς κακό να κάνουμε λίγη παρέα..», άρχισε να παίρνει θάρρος ο Αστερούλης.
Εκείνη τη μέρα, τα δύο ξωτικά πέρασαν μαζί την πιο ξεχωριστή μέρα της ζωής τους. Ο Αστερούλης ξενάγησε τη Φεγγαρούλα σε όλα τα μέρη που γνώριζε καλά και αγαπούσε όσο τίποτα. Στις λίμνες και τις πλαγιές, στα ξέφωτα και τις κοιλάδες, μέχρι τα πιο ανεξερεύνητα μονοπάτια του δάσους, που κι εκείνος καλά-καλά κόντευε να ξεχάσει, γιατί πολλά από αυτά είχε καιρό να επισκεφθεί. Έτρεξαν, έπαιξαν, γέλασαν..
Ο ήλιος είχε αρχίσει πια να δύει..
-«Είναι ώρα να πηγαίνω..», ανακοίνωσε ξαφνικά η Φεγγαρούλα και το πρόσωπό της σκοτείνιασε.
-«Μα γιατί..;» , συννέφιασε και ο Αστερούλης μαζί της, «Δεν πέρασες όμορφα εδώ..; Μαζί μου...;»
-«Όμορφα…; Ήταν η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου… Πρέπει να φύγω όμως.. Για την ώρα τουλάχιστον.. Ξέρεις, είναι τα ζωάκια που με περιμένουν.. Θα ανησυχούν που χάθηκα τόσες ώρες.. Και ίσως έχουν μείνει και νηστικά από το πρωί...»
Ο Αστερούλης στενοχωρήθηκε και θύμωσε τόσο πολύ, που μόλις και μετά βίας κατάφερε να ψελλίσει..: «Καλύτερα να μην ερχόσουν.. Να μην σε γνώριζα ποτέ..».
-«..Μπορώ να ξανάρθω όμως..», βιάστηκε να συμπληρώσει η Φεγγαρούλα, «Ή να με επισκεφθείς εσύ, αν θέλεις.. Αύριο.. Ή μετά από καιρό.. Όποτε το αποφασίσεις εσύ.. Αλήθεια..»
Το πρόσωπο του Αστερούλη φωτίστηκε και πάλι.:.
-«Θέλω.. Ναι.. Έχω κι εγώ πράγματα δικά μου εδώ.. Που δεν μπορώ να τ’ αφήσω για πολύ.. Όμως μπορώ να έρθω να σε βρω.. Και θα ήθελα να έρθεις κι εσύ ξανά, όποτε μπορέσεις.. Ζούμε μακριά, το ξέρω, όμως, τώρα που σε γνώρισα, νιώθω πως δεν θέλω να σε χάσω..»
Έλαμψε και το πρόσωπο της Φεγγαρούλας..:
-«Τι καλά..! Δεν φαντάζεσαι πόσο χαίρομαι.. Κι ίσως κάποια μέρα καταφέρουμε να μείνουμε και στην ίδια πλευρά του δάσους.. Τη δική σου.. Τη δική μου.. Ή οπουδήποτε αλλού.. Δεν έχει σημασία.. ‘Σπίτι’, άλλωστε, μπορεί να είναι μόνον εκεί όπου βρίσκεται η καρδιά μας……………….: ) |
| posted by weirdo @ 8:36 μ.μ. |
|
|
|
| 19.8.06 |
| Θεωρίες σχετικότητας.. |
 Φαντάσου οι χρόνοι μας να ήταν διαφορετικοί.. Ο δικός σου πιο γρήγορος.. Να είχες την ικανότητα να (δια)βλέπεις πράγματα να σε σημαδεύουν.. Ας πούμε, αδυσώπητες σφαίρες.. Ή ιπτάμενα στιλέτα.. Να κατευθύνονται στην ψυχή σου.. In slow motion.. Για να σου χαρίσουν τον πιο γλυκό θάνατο.. Θυμήσου..: Είσαι πιο γρήγορος.. Θα μπορούσες, αν ήθελες, να τα αποφύγεις.. Θα το έκανες..;
|
| posted by weirdo @ 12:23 π.μ. |
|
|
|
| 17.8.06 |
| Stay visible.. |
 The road opens wide, and there is space here for two of us… (τίτλος & στιχάκι από το Black & White των Simple Minds art photo : Jason Beam) |
| posted by weirdo @ 1:27 π.μ. |
|
|
|
| 15.8.06 |
| I'm only happy when it rains.. |
 Μεταξύ Αθήνας και περιφέρειας Αττικής.. Αυτό είναι το δρομολόγιο των τελευταίων ημερών.. Λειψή άδεια, που έπρεπε να την πάρεις υποχρεωτικά. Δεν πειράζει.. Άλλωστε, είναι απόλυτα υγιές να εναλλάσσεις για λίγο τις πραγματικότητές σου.. Απλά για να επιβεβαιώνεις ότι παραμένεις παντού ο ίδιος.. Εσύ το ήξερες από την αρχή αυτό. Οι άλλοι δυσκολεύονται να το πιστέψουν.. Δεν έχει σημασία.. Τα ποστς αραιώνουν για λίγο. Για πολύ λίγο. Οι σκέψεις και τα συναισθήματα το ίδιο ζωντανά, το ίδιο έντονα.. Δεν σου κάνει εντύπωση.. Δεν περίμενες, φυσικά, ότι θα αλλάξει κάτι.. Είσαι ήρεμη.. Και λογική, όσο ποτέ. ( Υπήρξες άραγε ποτέ παράλογη..; Ποιος θα μπορούσε να το κρίνει..;)Τίποτα δεν έχει αλλάξει.. Κι ούτε πρόκειται.. Αυτό που σε νοιάζει είναι οι άνθρωποι που αγαπάς να είναι καλά.. Χαρούμενοι.. Ευτυχισμένοι.. Ποτέ δεν ευχήθηκες κάτι λιγότερο γι’ αυτούς.. Εσύ, μπορείς να συνεχίσεις να χάνεσαι στα δύο χρώματα του ουράνιου τόξου που λατρεύεις να σε παρασύρουν.. Το μπλε.. Γιατί έχει τη μελαγχολία σου.. Και το κόκκινο.. Που είναι ανεξίτηλο.. Και δεν θα ξεβάψει ποτέ.. (Ελπίζω να βρέξει..
Σύντομα..)
(τίτλος: Garbage)
|
| posted by weirdo @ 7:21 μ.μ. |
|
|
|
| 11.8.06 |
| Από την αρχή.. |
 Στο ίδιο μπαλκόνι κι απόψε.. Μια νύχτα όμοια μ’ εκείνη λίγο καιρό πριν.. Στο τραπεζάκι αραδιασμένος ο κόσμος μου.. Ο εθισμός μου.. Δύο πακέτα.. Παίζω μηχανικά το τσαλακωμένο στα χέρια μου, σαν να είναι παλιό αγαπημένο παιχνίδι.. Πιο δίπλα εκείνα τα δύο βιβλία που ξεκίνησα να διαβάζω ταυτόχρονα.. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την αίσθηση ότι με ειρωνεύονται.. Δεν έχουν κι άδικο.. Πάντα θα έχω την έπαρση ότι τα σενάρια στο μυαλό μου είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από αυτά.. Το ντοσιέ από την (άλλη) δουλειά δεν θα το ανοίξω καθόλου.. Δεν θα χρειαστεί πριν το τέλος του μήνα.. Άλλωστε το μόνο που απομένει είναι ένα πέρασμα και κάποιες τελευταίες διορθώσεις.. Παραμένει μια συντροφιά όμως κι αυτό.. Δεν θα βάλω μουσικές απόψε.. Στ’ αυτιά μου ηχούν οι δικές σου πάλι.. Οι πιο γλυκιές καταραμένες μουσικές που έχουν γραφτεί ποτέ.. Κι ας είναι Παρασκευή.. Ακόμη πίνω το πρώτο ποτήρι.. Κάθε γουλιά, τόσο αργή, όσο μοναδική.. Σαν δική σου σταγόνα.. Να ματώνει τα χείλη μου.. Πιο κόκκινα, δεν γίνεται..
(Ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να ξανασυστηθώ… Σωστά αυτή τη φορά..:)
|
| posted by weirdo @ 10:57 μ.μ. |
|
|
|
|
| Rock, Rockers, Rockets (More than this..) |
Εκεί που συγκλίνουν.
Η λογική της αγάπης..
Με την παράνοια της λογικής..
Υπερβολή.. Μέτρο.. Πραγματικότητα..
Θα εξακολουθούν να υπάρχουν.. Όλα.. Μόνα τους.. Ή μαζί..
Σ’αγαπάω..
|
| posted by weirdo @ 11:22 π.μ. |
|
|
|
| 10.8.06 |
|
Ήλιος.. Βροχή.. Γέλιο.. Δάκρυ.. Μεταπτώσεις.. Έξω.. Και μέσα μας.. (Έχουν σημασία..;) Μόνο ένα.. Κι αυτό δεν έχει εναλλαγές.. Σ'αγαπάω...  |
| posted by weirdo @ 2:06 μ.μ. |
|
|
|
|
| Speaking confidentially.. |
 Το φεγγάρι τα είχε ‘όλα’ χθες.. Φωτεινό.. Αθώο.. Ερωτικό.. Σαδιστικό.. Μου ήταν αδύνατο να μείνω σπίτι.. Φοβόμουνα.. Εμένα... Ότι θα βγω εκτός εαυτού ( πάλι) και θα κάνω κάτι που μου έχει απαγορευτεί εδώ και μέρες.. Ρητά. Τα παιδιά μου είχαν στείλει e-mail από την περασμένη εβδομάδα. Οι περισσότεροι έχουν τελειώσει τις διακοπές τους και είναι πάλι εδώ. Χθες το μεσημέρι μου τηλεφώνησαν πάλι για να με μεταπείσουν.. ( Τους είχα πει ότι δεν θα πάω..) «- Έλα ρε, έχουμε καιρό να βρεθούμε.. Θησείο θα πάμε.. Τρώμε και πάμε για μουσικές…». «- Καλά, θα’ρθω, γιατί μετά θα λες πάλι ότι σας γράφω..»Οκτώ ήμασταν ( πάλι καλά, το 8 είναι ο τυχερός μου αριθμός). Συρφετός. Συναντηθήκαμε στον σταθμό του Θησείου. Μαυρισμένοι όλοι τους – εγώ μόνο, σαν τη μύγα μες στο γάλα. Έχουμε περάσει πολύ όμορφα φοιτητικά χρόνια παρέα.. Με έναν-δυο τα είχαμε τσουγκρήσει κάποια στιγμή, για ηλίθιους λόγους ( ούτε καν τους θυμάμαι), αλλά τώρα είμαστε καλύτερα από πριν. Τους βλέπω συχνά. Όχι τόσο συχνά όσο βρίσκονται εκείνοι μεταξύ τους, αλλά τουλάχιστον 2-3 φορές το μήνα. Δεν έχουν αλλάξει και πολύ, νομίζω. Βέβαια, μπορεί να είναι και η ιδέα μου, γιατί δεν ‘κόψαμε’ ποτέ για μεγάλο χρονικό διάστημα κι έτσι μου φαίνονται ίδιοι. Εκείνοι πάλι, κάθε φορά μου λένε ότι αντί να μεγαλώνω, μικραίνω.. «-Βούλωστο, μωρέ..! 32 είμαι, όχι 45, δεν έχω πρόβλημα με την ηλικία μου.. Άλλωστε, το ότι βιάστηκα να κάνω πράγματα σε χμ.. άγουρη ηλικία (ακόμη κι αν δεν πήγαν όλα καλά/ κάποια πήγαν ανέλπιστα καλά..:), δεν με καθιστά καν πλέον γεροντοκόρη..! Thanx, anyway... Άντε, σε κερνάω, βούρλο.. Μόνο, κόψε τις μαλακίες, please..!»Φάγανε. Δυο- τρεις μπουκιές εγώ. Όπως το τελευταίο διάστημα. Αισθάνομαι μια χαρά. Απλά το αίσθημα κορεσμού έρχεται πια πολύ γρήγορα, ό,τι κι αν φάω. Κι είναι αρκετό για να πιω μετά, χωρίς να μου χαλάσει το στομάχι. Ήπιαμε. Πολύ. Κι αυτοί κι εγώ. Καθίσαμε μέσα, επειδή ήταν πιο δυνατά η μουσική. Δεν ήθελα ησυχία χθες.. ( Η ησυχία πληγώνει.. Όπως το φεγγάρι..) Κάναμε χαβαλέ.. Γελάσαμε πολύ, όπως πάντα.. Μιλήσαμε.. Είναι καλά παιδιά, όλοι τους, και χαίρομαι που εξακολουθούμε να είμαστε το ίδιο κοντά, όσο παλιά. Τότε που ήμασταν όλοι λίγο πιο ανέμελοι.. Ευτυχώς, μέσα μας παραμένουμε ακόμα.. Όχι στον ίδιο βαθμό, γιατί μεγαλώσαμε πια.. Όχι, δεν θα ξαναγίνουμε ποτέ 18.. Αλλά το.. 25 ( at heart) είναι μια καλή ηλικία.. Ακόμα και για να εξακολουθείς να ελπίζεις.. Στο αδύνατο.. (αγαπημένος τίτλος από Cowboy Junkies..)
|
| posted by weirdo @ 10:15 π.μ. |
|
|
|
| 9.8.06 |
| Tears from the Moon |
 ...Είναι σαν να υπάρχει μόνιμα ένα playlist στο μυαλό μου.. Κάθε σκέψη, συναίσθημα ή γεγονός ταυτίζεται με μια μελωδία... Διαφορετική κάθε φορά.. Το κατάλληλο OST για κάθε μοναδική κινηματογραφική ταινία. (" Τελικά, ε ίναι η μουσική που μας έφερε πιο κοντά..;")9 Αυγούστου.. Πανσέληνος απόψε.. Δεν ξέρω αν είναι αυτή που ευθύνεται για τη μοναξιά των τελευταίων ημερών.. Κάθε τέτοια αυγουστιάτικη νύχτα πάντως, αισθάνομαι τόσο έντονα να σεληνιάζομαι.. Εύχομαι σήμερα να βγάλω κυνόδοντες και να μεταμορφωθώ σε λυκάνθρωπο.. Θα είμαι ελεύθερη έτσι, να ακολουθήσω τα σημάδια σου.. Δεν θα χρειαστεί να μου δώσεις οδηγίες.. Δεν θα κουβαλάω καν πυξίδα.. Ξέρω που να αναζητήσω τα μονοπάτια σου.. Ακόμη κι αν εσύ δεν είσαι πια εκεί.. (Και αυτό "θα μπορούσε να έχει νόημα..") |
| posted by weirdo @ 9:51 π.μ. |
|
|
|
|
| Sea of Tranquility |
 Δεν ξέρω αν υπάρχει.. Αν ναι, θέλω να τρέξω να τη βρω.. Να βουτήξω μέσα της.. Και να μην βγω ποτέ... |
| posted by weirdo @ 1:23 π.μ. |
|
|
|
| 8.8.06 |
| Rank |
 .. Και ξαφνικά τρως φλασιά ( ως άλλος Κύρος Γρανάζης): «..Δεν πετάγομαι έξω για λίγο, να ξελαμπικάρω..;» –έτσι κι αλλιώς, όλοι λείπουν, κανείς δεν θα σε πάρει χαμπάρι ..-, «Να πάρω λίγο αέρα..» (..σχήμα λόγου, τέτοια περίπτωση δεν ‘παίζει’, φυσικά..:) Λίγο shopping therapy ίσως..; (.... η ουρά τόσο μεγάλη έξω από τα δοκιμαστήρια.. σκηνές πανικού, λες κι έχει πέσει κατοχικό σύνδρομο.. οι εκπτώσεις φταίνε..) Τριγυρίζεις, πάλι.. Από δω κι από κει.. Ακολουθείς το πλήθος, σαν υπνωτισμένη.. Στέκεσαι στο φανάρι της Πανεπιστημίου.. Το πράσινο ανθρωπάκι για τους πεζούς.. Πού χαζεύεις, χαζούλα..; Άναψε.. Κι έγινε κόκκινο, πάλι.. Συγκεντρώσου!.. στο επόμενο θα περάσεις όπως-και-δήποτε, o.k.?..:) Μπαίνεις στα Metropolis.. Πάντα ηρεμείς εκεί.. ( Τι καινούριο μπορεί να κυκλοφόρησε από χθες..;) Symphonic Metal στη διαπασών στον 2ο.. “Nightwish”.. Καιρό έχω να τους βάλω σπίτι αυτούς.. (‘ I wish I had an angel..’).. Ένα τέταρτο, είκοσι λεπτά.. Enough, την πήρες τη δόση σου για σήμερα.. You have to go back.., Μπορεί να είναι όλοι σε άδεια, αλλά τα τηλέφωνα εξακολουθούν να χτυπούν.. ( μην σου πω με περισσότερο πάθος από πριν..:) Είσαι εντάξει.. Το κλιματιστικό είναι άλλωστε μονίμως στο full.. Κάνεις practice κι εκείνες τις εισπνοές που σου έδειξε το ρεμάλι ο ξάδερφός σου προχθές στην παραλία ( ωραίες συμβουλές δίνουν οι γιατροί.. στους άλλους – απ’ όσο ξέρω οι ίδιοι σπάνια τις εφαρμόζουν στον εαυτό τους).. (Στο μυαλό μου τριγυρίζουν από το πρωί οι Terrorvision..: 'If I had three wishes, I'd wish for five Then I could breath under water and I'd still be alive, I'd be as strong as ten tigers and fly through sky, Or be completely invisible, yet still pleasing to the eye, Oh, just nine wishes, no make it ten, So I can travel through time and start all over again So I can travel through time and start all over again...') Τι άλλες 'οδηγίες' σου έχουν δώσει, ναυτιλλόμενη..; (Όχι τίποτε άλλο, αλλά ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα στα tests, ήσουν τουλάχιστον επιμελής μαθήτρια... Πάντα..:p) |
| posted by weirdo @ 2:46 μ.μ. |
|
|
|
|
| Lorelei |
 «- Το χρώμα του νερού γίνεται μαγευτικό, όταν πέφτει το σούρουπο.. Βλέπεις..;», είπε με ενθουσιασμό η μικρή Λορελάι στον γλάρο, «..Όταν ο ήλιος νυστάζει, οι ακτίνες του αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά το κύμα, που φαντάζεσαι ότι κάπου στο βυθό υπάρχει ένας κρυμμένος θησαυρός.. Πόσο θέλω να βουτήξω τώρα..!» «- Μα δεν έχεις κολυμπήσει ποτέ ως εκεί, Λορελάι..», βιάστηκε να τη μαλώσει ο γλάρος, «.. Είναι πολύ βαθιά, ακόμη και για σένα.. Άλλωστε, είμαι σίγουρος ότι όσο και να ψάξεις, δεν πρόκειται να βρεις ούτε μαργαριτάρια, ούτε κοράλλια.. Έχουν κατέβει κι άλλοι εκεί κάτω, πολύ πριν γεννηθείς εσύ.. Ποτέ κανείς δεν ανέσυρε οτιδήποτε αξίας..». «- Μαργαριτάρια και κοράλλια..; Αυτά θαρρείς ότι λογαριάζω για θησαυρό..; Μωρέ, ψαράκια.. Μικρά και μεγάλα.. Διάφανα, πολύχρωμα, απίστευτα.. Και κοχύλια.. Σε διάφορα σχήματα… Που δεν τα έχει δει ποτέ κανείς… Γιατί δεν υπάρχουν πουθενά αλλού.. Αυτοί είναι θησαυροί για μένα, γλαρούλη…», απάντησε με παράπονο η Λορελάι, γιατί ένιωσε ότι ο γλάρος δεν την ήξερε τελικά όσο νόμιζε..
«- Μα φυσικά… Είμαι ανόητος..», τίναξε τα φτερά του εκνευρισμένος εκείνος, «…Ξέρεις, το θέμα είναι ότι εγώ δεν μπορώ να βουτήξω τόσο βαθιά.. Κι αυτό με στενοχωρεί.. Και με κάνει να ζηλεύω.. Που εσύ μπορείς..» «- Γλαρούλη, σε καταλαβαίνω.. Είναι άλλο πράγμα να σκέφτεσαι ή να φαντάζεσαι κάτι που δεν ξέρεις, κι άλλο να καταφέρεις να το δεις στ’ αλήθεια.. Όμως, εσύ έχεις τα φτερά σου.. Κάτι που δεν έχω εγώ.. Κι εγώ ζηλεύω αυτά.. Γιατί, μπορείς να τα ανοίξεις και να βρεθείς όπου εσύ θέλεις.. Σε άλλα μέρη.. Αλλά εξίσου μοναδικά.. Και να ανακαλύψεις πολύτιμους θησαυρούς κι εσύ…» «- Ας ψάξουμε, τότε, για τους θησαυρούς μας, Λορελάι… Εσύ στο βυθό κι εγώ στον ουρανό και τη στεριά….!» «- Φύγαμε..! Κι όταν οι δρόμοι μας ξανασυναντηθούν, θα έχουμε σπουδαία πράγματα να εξιστορήσουμε ο ένας στον άλλον.. Θ' αξίζει τον κόπο, να το ξέρεις... » (μόνο για παιδιά..)
|
| posted by weirdo @ 12:42 π.μ. |
|
|
|
| 7.8.06 |
| Alice in Wonderland |
 7.30 το πρωί περίπου.. Άλλη μια καυτή καλοκαιρινή Δευτέρα.. Στάση Βικτώρια (!)… Μία στάση πριν από εκείνη που κατεβαίνω συνήθως.. Θέλω να περπατήσω για το γραφείο.. Θα μπορούσα να έρθω και με τα πόδια από το σπίτι ως εδώ, αλλά δεν θα προλάβαινα εκείνο το ραντεβού στις 11.00..:)
Η καρδιά της ζούγκλας φαντάζει διαφορετική νωρίς το πρωί.. Και αργά το βράδυ.. Έχει μια παράδοξη γοητεία που σε κάνει να την μισείς περισσότερο.. Ή να την αγαπάς, ακριβώς επειδή είναι έτσι (δεν θα το παραδεχτείς ποτέ όμως)..
Ανεβαίνω την Γ’ Σεπτεμβρίου.. Και μετά την Πατησίων.. Οι δρόμοι έχουν αδειάσει.. Και οι ρυθμοί έχουν χαλαρώσει τόσο, όσο θα ήθελα.. Έχω χαλαρώσει κι εγώ.. Το βήμα μου αργό.. Σαν χελώνας.. Τα ακουστικά του MP3 κολλημένα στ’ αυτιά μου.. Ακόμη κι αν δεν τα φορούσα, οι μουσικές είναι έτσι κι αλλιώς ‘σωσμένες’ στο μυαλό μου.. (- Mantalena, « δεξί κλικ / save target as..»:p)
Δεν θέλω να φτάσω στο γραφείο.. Όχι ακόμα.. Ανεβαίνω τη Στουρνάρη για την πλατεία των Εξαρχείων.. Στέκι, μια ζωή.. Τα πρεζάκια λιωμένα στα παγκάκια, ως συνήθως.. Ούτε εδώ έχει κόσμο.. Άδεια τραπεζάκια και καρέκλες.. Είναι νωρίς όμως..
Χίλιες σκέψεις.. Σαν τις χίλιες και μία νύχτες.. Όμορφες λέξεις.. Optical illusions..
Έφτασα.. Άδειο και το γραφείο.. Ευτυχώς.. Ίσως τελικά να μην χρειαστεί να πάρω εκείνη την άδεια..:)
(Ακόμη προσπαθώ να καταλάβω τα λόγια της γλυκιάς γερόντισσας 20 μέρες πριν.. ΄Ίσως εκείνη μπόρεσε να δει εικόνες από το μέλλον.. Ελπίζω να τις δω κι εγώ..)
|
| posted by weirdo @ 12:06 μ.μ. |
|
|
|
| 6.8.06 |
| Faith No More |
 Τρένα πάνε κι έρχονται.. Άλλοι τα προλαβαίνουν.. Άλλοι όχι.. Δεν βαριέσαι.. Είπαμε, Ζωή ειν'αυτή.. Κι είναι μικρή.. Έχει το ακαταλόγιστο.. Οι εναπομείναντες, λοιπόν (όσοι δεν προλάβαμε τρένα, δηλαδή), μπορούμε τουλάχιστον να ροκάρουμε λίγο.. -Όχι, φυσικά, πως σταματήσαμε ποτέ..- :) 'We care a lot.......Oh, it's a dirty job, but someone's gotta do it....!Wooaw..!' Have fun.. (Τα ποτά σας κερασμένα .. Εγώ δεν θα πιω πολύ, γιατί πρέπει να οδηγήσω μετά...:p)
|
| posted by weirdo @ 5:57 μ.μ. |
|
|
|
| 5.8.06 |
| Wash away the blues.. |
 Αυτό το τρένο κάνεις τα αδύνατα δυνατά να το προφτάσεις.. Παράξενο; Ναι.. Τρελό; Κι αυτό, ναι.. Τα προηγούμενα δεν σε ένοιαζαν.. Δεν σε ταξίδεψαν εκεί που ονειρευόσουν.. Η διαδρομή τους ήταν προδιαγεγραμμένη.. Το εισιτήριο, πάντα μετ’ επιστροφής.. Ετούτο εδώ.. Το περίμενες όλη σου τη ζωή, σε διαβεβαιώ.. Για να ταξιδέψεις μόνον εκεί που ήθελε η καρδιά σου.. Από πάντα.. Αυτό δεν ήθελες να κάνεις; Ένα δώρο στον εαυτό σου.. Ταξίδι στον μοναδικό προορισμό που θα μπορούσε να έχει σημασία.. Αυτόν που θα τα έβρισκες όλα.. |
| posted by weirdo @ 4:37 μ.μ. |
|
|
|
| 3.8.06 |
| Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει.. |
 Περιμένει.. Και βιάζεται.. Επιθυμεί.. Και αναιρεί.. Έντονα.. Και θολά.. Οδυνηρά.. Και όμορφα.. Όλα στο μυαλουδάκι της..
Τη λένε Ζωή.. (Δεν την παρεξηγείς όμως, γιατί είναι μικρή...)
|
| posted by weirdo @ 2:46 μ.μ. |
|
|
|
| 2.8.06 |
| Louder than bombs |
 It's the end of the world, as we know it.. |
| posted by weirdo @ 11:02 π.μ. |
|
|
|
Sweet and tender hooligan | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly
First Aid and Health Information at Medical Health
|
